Kelimelerin birbirini tamamlayamadığı o anda, kalbinin hızlı atış sesleri arasında, dilinde senden söz hakkı ister. Konuşmak istersin, bir şeyler söylemek, ama olmaz. Dilin tutulmuş ve kendini ıssız , sonsuz karanlığın ardındaki gecenin sokak aralığında sahipsiz bir çocuk gibi hissedersin.
Bu tanım aşkın tanımıdır. Benim hiç bir zaman öğrenemediğim, acının tanımı. Güzel ve tatlı günlerin bittiği o anda. Hayatın yalnızca seni duvardan duvara vurmak istediğini anladığın o anda, birini istersin. Yanında olacak ve sana duygunun ne olduğunu öğretecek birini.
Sayılı günler kendine bir son vermeye karar verdi. Gün ışığını ellerimle aradım. Boş sokağı izlemek, benliğimi hissetmekten daha da acizdi benim için. Çantamı sırtıma atıp güneşe doğru yürümeye başladım. Önüme büyük bir arazi çıktığında, kendimi nefes alabildiğim çimlerin arasında buldum. Gerçekten duygusuz muydum? Yoksa bilmediğim, avlaya bildiğim aşk mıydı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Duygusuz
Humor"Çok şey biriktirdim içime söyle kurtul dediler, söylersem acır canın, söylemezsem ben ölürüm (Sızlamasın yüreğin... Susuyorum...)"
