Bu benim yaşadığım en güzel andı ve çok mutluydum. Korkunç olduğu kısımları unutursak Savaş'ın beni kucaklaması.
Savaş ;
Gerçekten iyisin demi ufaklık.
Sera ;
İyiyim merak etme psikopat.
Savaş ;
Ne ? Psikopat mı?
Sera ;
Evet sende bana ufaklık diyorsun. Ben ufaklık değilim ama sen psikopatsın.
Savaş ;
Tamam tamam. Hadi yemek yiyelim.
Yemeğimizi yedik. Ne kadarda acıkmışım.
Sera;
Ne kadar çok acıkmışım. Ee tapi psikopatın biri seni yıkık eve sokarsa ve yangın çıkarsa olacağı bu.
Savaş ;
Ya tamam Sera hata yaptım özür dilerim. Sonuçta kurtardım seni.
Sera ;
Tamam tamam hadi yatalım.
Güneş ve ben bir çadırda Savaş ve Güneyde bir çadırda kalıyordu. Ne yani Savaşla aynı çadırda kalamazdım. Hayatımı düşünüyorumda daha düne kadar çok sıkıcı basit bir hayatım vardı. Babama beni buraya getirdiği için ne kadar kızsamda şimdi teşekkür ediyorum. Hatta Savaş ile tanıştığım için çok şanslıyım bence. Güneş, Savaş, Güney ve diğer asi kızlar hayatıma renk katmıştı. Artık babam beni almaya karar verse bile babamla gitmem. Ee babacım getirmeden önce düşünseydin. Sanki adam beni almaya gelmişte salak salak konuşuyom
