Yıllardır küçücük bir penceresi olan bu zindanda yıldızları görmeye çalışıyorum yine yıldızlar yerini içeriye giren belirsiz bir gün ışığına bırakırken o lanet kapı gıcırtısını tekrar duydum. Bu defa önüme her zamankinden farklı bir yemek atılmıştı. Uzun zaman sonra çorba dışında mideme bişeyler girecekti. Aslında bu gün dışarıda farklı bir telaş vardı sanki ama artık dışarıda olan hiç bir şey ile ilgilenmiyordum. Yemeği bir kenara attıktan sonra buradaki tek dostum olan defterimi ve kalemimi yine elime aldım.
''Sevgili dostum Andre
Adımı bile unutmaya başladım ama seni bir türlü aklımdan çıkaramıyorum. Seninle ilgili tüm anılarımızı hatırlamama rağmen bu zindanda yatmama sebep olan o geceyi bir türlü hatırlayamıyorum. Üstüme atılan bu suçları belki kabullenebilirdim ama bunları sana yapmış olabileceğimi asla kabullenemiyorum. O gece arabamın şehrin dışında ne işi vardı neden senin öldüğün gece her zaman ki gibi senin yanında olmak yerine ben senden kaçmaya çalışmıştım bu soruların hiç birine cevap bulamıyorum. Eğer bir gün bu zindandan çıkmayı başarabilirsem hayatımın geri kalan tüm kısmını bu soruların cevaplarını bulmaya ayıracağıma söz veriyorum sevgili dostum.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAF
Teen FictionHer sabah bir zindanda en yakın arkadaşını öldürmekle suçlanan kim olduğunu gittikçe unutan birinin sadece bir geceyi hatırlamak uğruna verdiği mücadele.
