Echt

Hoofdstuk 3

We staan met zijn vijven te wachten op Monique. Na een paar minuten komt ze het plein op, maar niet alleen. Ze heeft net zulke blonde haren als ik, alleen dan mooier. Ze heeft groene ogen en glimlacht prachtig.

'Hoi,' zegt Monique. 'Dit is Lola, ze is gister naast mij komen wonen en ze zit ook nog eens bij ons in de klas! Leuk hé, Liv?'

'Eh, ja, tuurlijk,' zeg ik verbaasd door Monique's plotse vraag aan alleen mij gericht. 'Ik ben dus Liv.'

'Hai!' zegt Lola. Ze is vreselijk ordinair met haar grote oorbellen, push-upbeha en veel te strakke crop top en het plaatje zou compleet zijn als ze op haar kauwgom aan het smakken was. Maar ze heeft geen kauwgom. Ik heb gelijk een hekel aan haar.

'Lola, waarom woon je nu hier?' vraagt Jason met een iets te geamuseerde blik in zijn ogen.

'Dit is Jason, mijn vriendje,' zeg ik gauw. Ik leg de nadruk op de twee laatste woorden.

'Oh, ja? Bewijs het maar!' zegt Lola terwijl ze haar lippen tot een glimlach dwingt.

'Hoe?' vraagt Jason.

'Waarom moeten wij bewijzen dat wij verkering hebben?' zeg ik verontwaardigd.

'Nee, nee, moppie! Ik bedoel dat jullie echt verliefd op elkaar zijn,' zegt ze.

'Ik hoef dat niet aan jou te bewijzen hoor!' zeg ik fel.

'Vind je me niet leuk dan?' zegt Jason.

'Natuurlijk wel!' zeg ik tegen Jason. Ik keer me weer tot Lola. 'Oké dan, hoe moeten wij het bewijzen?'

'Ik zal er over nadenken.' De bel gaat. Lola draait zich met de perfecte glimlach om en loopt heupwiegend met Monique weg. Walgelijk.

De schooldag is afgelopen en Lola en Monique waren onafscheidelijk, te klef. Jason grapte nog dat ze lesbisch waren. Erg grappig, niet dus. En ik ben er vrij wel zeker van dat Lola hetero is, helaas. Niet dat ik op haar val, maar zij valt op Jason. En dat is een probleem aangezien Lola buitengewoon knap, en ook nog eens slim is. Dat had ik eerlijk gezegd niet achter die push-upbeha gezocht. Lekker vooroordeel, maar oké. Ik loop hand in hand met Jason de school uit. Ondanks Lola voel ik me geweldig. Helemaal verliefd slenteren wij het plein af. Ineens duikt Lola op.

'Uh, hoi,' mompel ik.

'Hey, Lola!' zegt Jason.

'Hey,' zegt Lola. 'Ik heb de perfecte opdracht!'

'Wat dan?' vraagt Jason gretig.

'Een relatie wordt vaak stukgemaakt door jaloezie, ja toch?'

'Uh, soms ja.'

'Mijn punt is, als je in een relatie jaloers bent gaat het gewoon niet werken.'

'Mee eens,' zei Jason.

'Dus ik ga Liv testen.'

'Wat?' zeg ik.

'Jason moet mij tongen.'

'Pardon? Waarom moet Jason mijn jaloezie testen en ik niet de zijne? En hoezo bij jou?' 

'Jij mag hem ook testen, hoor. Op, eh...'

'Ik ga niet vreemd, Lola. Alleen players doen dat,' onderbreek ik Lola.

'Vind jij Jason, je vriendje, een player dan?'

'Nee, want hij gaat jou of wie dan ook, behalve mij, niet zoenen!'

'Oké, Liv is dus jaloers. Ik geef jullie nog twee weken, dan is het zeker uit.' Met die woorden draait ze zich om en loopt weg. Ze loopt naar Monique.

'Oeps, ik bedoelde twee dagen,' fluistert Lola vals. Ze grinniken gemeen en verlaten het plein.

'Liv, waarom praatte je voor mij?' zegt Jason.

'Ik dacht dat we er hetzelfde over dachten?' zeg ik.

'Vertrouwde je me niet? Dacht je nu echt dat ik met Lola zou gaan zoenen voor jouw neus?'

'Nee, maar...'

'Geen gemaar Liv! Ik moet gaan.' Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en sjokt het plein af. Ik blijf zuchtend achter. Florine komt aanlopen.

'Hey, Liv! Ga je mee naar mijn huis?' Ze slaat een arm om mijn nek heen. Ik knik.

'Ja.' We lopen het plein af en stappen op de fiets.

Als ik thuiskom blijkt mijn moeder thuis te zijn.

'Mam?' Ik pleur mijn thuis neer in de gang.

'Ruim dat op, hoer,' zegt mijn moeder met dubbele tong.

'Nee.'

'Livelina Berger! Ruim dat godverdomme op, klote kind!'

'Ik heet geen Livelina!' En dat is waar, mijn moeder noemt me altijd zo als ze dronken is.

'Oh, jawel hoor!' schreeuwt mijn moeder. Ze komt op me af en begint me te slaan. De meeste weet ik te ontwijken en de meeste doen lichamelijk geen pijn omdat ze te dronken is om kracht te zetten. In mijn hoofd doen de klappen meer zeer.