Yanlızca Rabbi'ne Yönel

9. Bölüm: Şükür

Şükür...

Hep unuttuğumuz bir şeydir şükür...

Yaşıyoruz, ama şükretmiyoruz. Elimizdekilerin değerini bilmiyoruz.

Başka insanlar açlıktan ölürken biz burada bolluk bereketlik içinde yaşıyoruz. Başka insanlar giyecek kıyafet bile bulamazken biz burada kıyafet beğenmiyoruz. Ailelerimizin bize aldığı o kitapları belki de hiç okumadan bir kenara atıyoruz. Tabağımızda yiyemediğimiz yemeği hiç düşünmeden çöpe döküyoruz.

Hiç onları düşünmüyoruz!

Hiç ŞÜKRETMİYORUZ!

Aramızda illaki şükredenler vardır. Peki bu her gün, yeni bir güne uyandığınız için Allah'a şükrediyor musunuz?

Hayır... Belki de arada sırada.

Onlar orada bir pirinç tanesi pilav için can çekişirken biz burada pilav görmekten bıkıyoruz. Kendimden örnek vereyim, benim gittiğim okul özel okul. Anasınıfını da sayarsak her yılın oradaydı. 1 yıl sadece gitmedim ama ömrümün yarısı özel okulda geçti.

Babam o kadar para ödedi ki oraya...

Dürüst olacaksam, durumumuzun iyi olmasına hiç şükretmedim!

Okulun yemekhânesinde genelde hep pirinç pilavı olurdu. Arkadaşlarımla beraber her gün pilav görmekten bıkmıştık. "Her gün pilav, pilav, pilav... Yeter da!" dediğimiz günler oldu.

Ama başkaları buna bile sahip değil!

Mesela ben bu olayda da hiç şükretmedim.

Ama şimdi şükrediyorum.

Siz de şükredin.

"Bugünde yeni bir güne kalktığım için şükürler olsun Rabbim..."