🩸Ｂｌｏｏｄ ｉｎｋ🩸جوهر خون

P. 47 Suicide squad جوخه انتهار

پارت : چهل و هفتم (جوخه انتحار)

$ روزی روزگاری، یه پسری بود به اسم کیم نامجون که از قضا، از زندگیش متنفر بود .

مینهی سعی میکنه تا چهره ش رو بی تفاوت نشون بده. واقعا هم تموم سعیش رو میکنه. میدونست این قضیه جدیه و سرش نباید بخنده.

اما اون...

اما اون جینه.

ترکیب لحن غم انگیز جین با چشمهایی که بیش از حد درشت شده، باعث میشه مینهی نتونه خودش رو کنترل کنه و پقی بزنه زیر خنده.

دستهاشو میذاره روی دهنش تا جلوی خنده اش رو بگیره.

+ لعنتی. واقعا معذرت میخوام. ببخشید. ولی فکر کنم دیگه بیشتر از این نمیتونستی ضایع بازی در بیاری، نه؟

با اینکه به نظر مینهی چشمهای جین نمیتونست باز تر از این بشه، ولی با شنیدن این حرف شد.

هر چند نمیتونه تشخیص بده که واقعا بهش برخورده یا الکیه!

جین بازیگر خوبیه.

$ هی، بهت آسون گرفتم. میتونستم از روش' خیلی خیلی وقت پیش در سرزمینی، اون دور دورا' پیش برم ولی جلوی خودمو گرفتم.

لحن سرزنشگر جین جوری بود که مینهی فهمید داره شوخی میکنه.

مینهی با خیال آسوده دوباره میخنده و دستاش رو به هم میزنه.

+ بازم ببخشید، دیگه اینکار رو نمیکنم، قول میدم.

بعد از نگاه کوتاهی که جین با شک بهش میندازه، انتهای چاپستیک هاش رو روی میز میکوبه و ادامه میده.

$ خب، اگه بخوام کمتر دراماتیکش کنم، نامجون واقعا از زندگیش متنفر بود. اون اینجا تو سئول بزرگ شده و پدرش از اعضای رده متوسط یکی از گروه های اینجا بوده. فکر کنم کارهای سطح پایین انجام میداد، مثل معاملات کوچیک مواد مخدر، ایجاد رعب و وحشت. ولی واقعا مرد درشت هیکلیه.

آهان، الان قد بلند لیدرشون یکم منطقی به نظر میرسه!

جین سرش رو تکون میده و مینهی با نگاهی به چشمهاش میفهمه که اون مرد از عمق مصیبت هایی که نامجون کشیده با خبره.

یه جایی توی ذهنش یادداشت میکنه که بعدا راجع به گذشته ی خودش هم بپرسه، ولی الان سعی میکنه حواسش رو جمع چیزی بکنه که اون داره با میل خودش تعریف میکنه .

+ پس، اون یکی از اعضا بوده؟ عضو باند منظورمه!

جین برنج توی ظرف رو با چاپستیک پخش میکنه و جواب میده.

$ معلومه که بود. زندگیش همین بود، کاری که غذاشون رو تامین میکرد. اون خیلی شبیه به تو بزرگ شده، که نقشی رو توی سازمانی پر کنه که پدرش به اونها وفادار بوده.