Bir sürü farklı tarzda hikaye yazmaya karar verdim. Aralarından en çok beğenilen iki hikayemi devam ettirmeyi düşünüyorum. Bu yüzden diğer hikayelerimide okuyup hangi hikayelerin devamını getirmemi istediğinizi yorum şeklinde belirtmenizi istiyorum.şimdiden yorumda bulunan tüm okuyuculara teşekkürler ...
Rümeysa ' dan
Rümeysa 17 yaşında bir genç kızdı.ailesi o henüz bebekken trafik kazasında can vermişlerdi.16 yaşında kaldığı yetimhaneden ayrılmış ve bir kimsesiz çocukların bulunduğu bir başka yetimhanede bakıcılık yapmaya başlamıştı.kreşteki çocuklarla her gün çok iyi vakit geçirirdi.akşamları kalacak yeri olmadığı için çocuklarla birlikte kalırdı.alışkındı yetimhanede kalmaya ne de olsa.ömrü yerimhanede geçmişti. Aynı zamanda lise 3 e gidiyordu.
Okulda sürekli olarak dilan adlı kızdan tüm sınıfın içinde şiddete maruz kalıyor ve aşalanıyordu.
Çok çekingen bir kız olduğundan sesini hiç çıkarmazdı.Bir gün dayanamayıp intihar girişiminde bulunarak uçurumdan denize atladı.
Gözlerini açtığında hastanedeydi.Başında hiç tanımadığı bir kadın sevinçle uyandı diye bağırıyordu. Sonra odaya doktor girdi. Kısa bir muayene ettikten sonra başımdaki kadınla birlikte odanın dışına çıktılar.
Kadın içeriye geldiğinde ağlıyordu. Kızım hadi gel evimize gidelim dedi.
Ben siz kimsiniz. Ben kimim dedim.
Kadın ben senin annen esma. Senin adın rümeysa dedi.
Birlikte eve geldiğimizde kadın odamı göstermiş ve akşam yemeğine kadar dinlen deyip odadan çıkmıştı.
Odada göz gezdirdiğimde benim fotoğraflarım vardı.yanımda her defasında farklı kişiler vardı.kiminde annem olan o kadın kiminde benim yaşlarımda olan kişilerle olan fotoğraflarım vardı.
İlk çekmeceyi açtığımda kilitli bir defter vardı.sanırım bu benim günlüğümdü.belki bir şeyler okursam hatırlarım diye düşündüm.anahtarını her yerde aradım. Bulamayınca aşağı inip salonda oturan annemin yanına giderek günlğğümün anahtarını bulamıyorum dedim.
Annem hep anahtarını boynunda taşırsın dedi.boynumda kolye vardı ama anahtar yoktu.
Annem sen dur yedek anahtarını getireyim dedi ve gitti. İki dakika geçmeden elindeki anahtarı verdi.anahtarı alıp odama çıktım ve günlüğü okumaya başladım.
Sümeyra ' dan
Sümeyra, rümeysanın hiç bilmediği ikiz kardeşiydi.yıllar önce yetimhaneye esma adında bir bayan gelerek onu sahiplenmişti.17 yaşına gelene dek mutlu bir şekilde annesi esma hanımla geçirmişti. Önceki ailesini çok merak ediyordu. Tek bildiği ailesinin tarafik kazasında öldüğüydü.Bir gün okulla birlikte gezi için başka bir şehre gitmişlerdi.otelde kalacaklardı.
Ertesi gün hepsine saat akşam 7 ye kadar gezebilirsiniz demişlerdi.arkadaşlarından ayrılarak eski kaldığı yetimhaneye giderek kendi hakkında ölen ailesi hakkında bilgi almaya kalkmıştı.
Ailesinin trafik kazasında öldüğünü biliyordu.en önemlisi ikiz bir kardeşi olduğunu öğrendi.ikiz kardeşi yetimhaneden ayrılalı henüz bir yıl olmuş ve bğyük ihtimal yine aynı lisede okuyordu.bugün tatil değildi okullar ama kendi okulundaki hocaları büyük bir çaba sarfermiş ve bir haftalık izin alabilmişerdi.
Aldığı adrese giderek kardeşine olan özlemini gidermek için sabırsızlanıyordu.
Okulun bahçesinden girdiğinde ağlama sesleri geliyordu.sese doğru gidip bir ağacın arkasına saklandı.yerde diz çokmüş kendine bire bir benzeyen bir kız vardı.o ağlıyordu.onun ikiz kardeşi hiç şüphesiz oydu.
Başında bir kız ikiz kardeşimin kafasına un döküyor bir diğer kız yumurta atıyordu.
İkiz kardeşim birden bağırdı.yeter artık hergün sizin yüzünüzden üstüm başım kan ve pislik içinde oluyorum dedi.benle sorununuz ne diye sözüne devam etti. Onun acı çektiğini gördükçe dayanamadım.ama karşısına böyle bir zamandada çıkmak istemedim.
Kardeşime un döken kız seninle sorunumuz yok. sadece seninle eğlenmesi hoşumuza gidiyor dedi. Dayanamıyordum onu böyle görmeye. Elimi öyle bir sıkı yumruk yaptım ki artık kan geçmiyordu o derece.
Kardeşim ayağa zar zor kalktı ve okuldan çıktı. Bende hemen ardından çıktım.
Bayağı bir yürüdükten sonra bir uçurum kenarına geldi.cebinden bir kağıt çıkarıp üstüne taş koydu ve uçurumdan atladı.Bir an sadece şaşkın bir vaziyette durdum.sonra bende uçurumun kenarındaki merdivenden inerek suya atladım.onu çıkarıp hemen ambulans çağırdım.ambulans bekerken etraftaki piknik alanlarındakilerden yardım istedim.bir bayan müdahale ettiği sırada gidip taşın altına koyduğu kağıdı alıp çantama koydum.iyiki çanyamı çıkarmışımfa ıslanmadı diye düşündüm.ambulans geldiğinde bende ambulansa bindim.
Hastaneye geldiğimizde yaşıyordu ama bilinci kapalıydı.doktorlara esma annenin numarasını verdim.kardeşimin başına başıma bağlamış olduğum fuları çıkarıp bağladım.
O an aklımdan geçen tek düşünce yıllarca ben mutluyken onun acı çekmesine dayanamayacağımdı.artık onunla yer değiştirme kararı aldım.onun artık bir annesi.iyi bir okulu ve arkadaşları olacaktı.hafızasını kaybetmiş ve kendini uyandığında ben sanacaktı.başına fuları bağladım çünkü canım kardeşime benden hem bir hatıra kalacak hem de buraya gelmeden önce o fuları annem boynuma bağlayıp boğazlarımı korumam için bana vermişti.yolculuğa çıkmadan önce boğazlarım acıyordu.Annem bana sakın çıkarma demişti.böylelikle fuları onda görünce ben sanacaktı. Zaten okul kıyafeti de yoktu üstünde.
Ordan ayrılıp uçurumun kenarına doğru yürüdüm. Aslında uçurum da denemezdi.yan tarafta bir piknik alanı vardı ve oradaki merdivenden de denize inilebiliyordu.uçuruma yaklaştığımda ambulans sirenleri çalıyordu. Ambulansa birini bindirdiler. Ordaki kalabılıktan birisine
Ambulansa kimi bindirdiler diye sordum.
Kızın kimliğini bulmuşlar. Adı rümeysa soy adı eroğlu. Uçurumdan atlayıp intihar etmiş.onun dışındada yüzü tanınmıyor. Dedi.
Teşekürler dedim.
Daha deminki hastaneye geri döndüm. Oysa benim planım kardeşimin rümeysanın yerine geçmekti.Şimdi ise ölen kızı ben rümeysa zannediyorlar.
Hastanede esma anneyi ve rümeysayı taburcu işlemleri için bekerken gördüm. Rümeysanın her tarafı çizik içindeydi. Kolunuda alçıya almışlardı.artık o Sümeyra. Ölen her kimse o rümeysaydı.ben se her hangi biriydim sadece.
Ölen kızı her ne kadar istemesemde benim ikiz kardeşim rümeysa diyerek teşhis etmiş ve cenaze işlemlerini başlatmıştım.
Ertesi gün hiç.tanımadığım birini defnettirmiştim.
Şimdi uçaktayım ve yurt dışına gidiyorum.elimde rümeysanın bana yazdığı mektubu tutuyor bir yandanda sessizce ağlıyorum.
Telefondan yazıyorum. Yazım yanlışları olabilir.Umarım beğenirsiniz.Beğenilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum.
