Şuan da yağmuru izliyorum. Yağmur damlaları teker teker yere iniyor aynı umutlar gibi buharlaşıp yok oluyorlar. Sonra güneş doğuyor ve yepyeni umutlar da gökkuşağı oluşuyor. Hayatına renk katıyor. Sonra bir gün yeniden yağmur başlıyor sen hep hayatına renk katan o gökkuşağını bekliyorsun,umudun tükeniyor ve ayni noktaya geliyorsun. Yeniden güneş doğana kadar.
Sabah olduğunda uzun süredir hissetmediğim gibi hissetmiştim. Enerjik,huzurlu ve mutlu bunlar bana uzak hislerdi. Çünkü babamı bir yıl önce kaybetmiştim. Onu çok severdim, o benim herşeyimdi. Annem mi? O babam öldükten bir hafta sonra evlendi. Özgür kötü birine benzemesede annemi affedemiyorum. Tüm bunlar yüzünden bir yıl boyunca hayata küsmüştüm. Okulda kimseyle konuşmazdim. Ama bugün farklıydı daha farklı hissediyordum, daha güçlü,daha yıkılmaz. Yarın okulun ilk günüydü yani alışverişe çıkmalıydım ! Yatağımdan hızla indim ve yüzümü yıkadım eteğimi ve gömleğimi giydim. Biraz da makyaj yaptım.Bu şehire yeni taşınmıştık ve taşındığımızdan beri ilk defa insan içine çıkacaktım.
Alışveriş merkezine vardığımda tüm güzel hislerim yavaş yavaş sönüyor gibiydi insanlar çok farklıydı geldiğim yerdekiler samimi insanlardı yürürken somurtmaz,gülümserlerdi.Bu şehire büyük umutlarla gelmiştim.Umudun insanı ayakta tuttuğunu düşünürdüm hep.Çünkü tüm dünya vazgeç diye bağırdığında umut bir kez daha dene derdi hep.Ben vazgeçebilirdim ama umudum vazgeçmezdi bu yüzden bu şehir hakkındaki düşüncelerimi güzel tutmaya çalışarak gördüğüm ilk dükkana girdim.
OKULUN İLK GÜNÜ
Özgür'ün beni okula bırakma istekleri sabrımı zorluyordu.Beni kendisi bırakmakta ısrarcıydı daha fazla gerginlik olmasını istemediğimden kabul ettim.Okulun önüne vardığımızda derin bir nefes alıp arabadan indim.Her şey farklıydı uyum sağlayabilir miydim bilmiyordum ama sağlamam gerektiğini biliyordum.Yeni bir hayata başladığında hayatındaki yeni insanların seni sevmesi için hep gülümsemen gerekir felsefesine uyuyordum.Gülümseyerek okula girdim
-Merhaba yeni misin?
Başını sol omzumun üzerinden uzatan sarışın tatlı çocuğa dönüp gülümsedim
-Evet.
Çocuk yanıma gelip merdivene yaslandı
-E kolay gelsin o zaman.
Çocuk bunları söyledikten sonra alaylı bir şekilde gülümseyip koridora yöneldi.Koşup ona yetiştim.
-Nasıl yani?Açık konuş!
Çocuğun alaycı gülümsemesi yüzüne yayılıyordu
-Burda yeniler pek sevilmez.Pek dediysem anla işte.Hiç sevilmez. :)
