Tweestrijd

Hoofdstuk 10

(Een kort luchtig hoofdstuk tussendoor) ;)

Zo liepen we een klein uurtje later de ingang van de Pathé binnen. We stopten voor de monitor en keken aandachtig naar de tijden. Wolfs had een film uitgekozen en trakteerde mij, het was immers zijn idee en hij nam me graag mee. Zijn woorden. Ik had het zelf willen betalen en of de prijs willen delen, maar Wolfs stond er op en zei dat ik niet zo gek moest doen. 'Hoe laat draait ie.' vroeg ik met mijn ogen aan het beeld gekluisterd. 'Kwart over acht.' mompelde Wolfs en automatisch gingen mijn ogen op zoek naar de tijd met de bijbehorende film. Mijn ogen werden groot en mijn adem schokte even toen ik zag wat voor film het was. 'Wolfs? we gaan toch niet naar...' 'uhh, Ja. ik dacht dat je die wel zou willen zien.' ik slikte de brok in mijn keel door. Dit kon hij toch niet menen. Toch? Ik had al veel merkwaardige verhalen over die film gehoord. Zonder überhaupt de trailer gezien te hebben wist ik al grotendeels waarover die gaat.
'Heb je al gereserveerd?' Ik hield mijn ogen nog steeds strak op het beeldscherm. 'Ja, twee stoelen naast elkaar, net boven het midden.' 'Oow.' was het enige wat ik kon zeggen en beet op mijn wang.
'Is er iets?' ik voelde kort zijn hand op mijn schouder en keek hem schichtig aan. Hij had me inderdaad verrast. Ik had nooit gedacht dat hij me hier mee naartoe zou nemen. Dit had ik niet verwacht. 'Het kan niet.' Zei ik zacht. 'sorry, wat zei je.' 'Het kan niet, dit is verkeerd.' Zei ik deze keer iets harder. 'Wat is verkeerd?' 'Dit!' Zuchtte ik wanhopig. 'We zijn werkpartners, niet meer en niet minder,' wolfs zijn blik verstijfde en keek me ontdaan aan. 'Kunnen we niet als vrienden naar de film dan?' Ik merkte dat hij moeite had met het uit spreken van het woord 'vrienden'. Ook klonk er een lichte teleurstelling in zijn stem. 'jawel, maar niet naar die film.' Stamelde ik en beet op mijn lip. Ik vond het duidelijk gênanter dan hij, en dan was dit nog wel een vrouwen film. 'Wat is er mis met die film?' Wolfs wees geïrriteerd naar de monitor. Ik zweeg. Hij liet zijn ogen peilend over mijn gezicht glijden en keek opzij richting de monitor. 'Oow jij denkt dat we naar...' er verscheen een brede lach op zijn gezicht. 'Niet dan?' vroeg ik verward. 'Ik dacht de fast and furios. Maar jij dacht dat ik je maar fifty shade of gray, mee nam.' Ik voelde mijn hoofd rood aanlopen en keek beschaamd naar de monitor. Nu pas viel mijn oog op de film er onder die om dezelfde tijd draait. Wolfs schoot in de lach. 'Wil je daar zo graag met mij naar toe dan?' lachte hij hardop en gaf een knipoog. Ik bloosde nog erger. Mijn wangen zouden inmiddels kal rood moeten zijn. Ik kon door de grond zakken van schaamte. Wolfs gierde het uit. Tot mijn schrik merkte in ook nog een oranje-rode bos krullen op in de menigte. Vlug draaide ik mijn rug naar haar toe. Hopend dat ze ons niet zou zien. Wolfs daarentegen, leek het niet te deren en stak zijn hand op. 'Hey. Eva en Wolfs.' klonk er vrolijk. 'Gaan jullie naar de film?' vroeg ze naar de bekende weg. Waarom stonden we anders in de bioscoop. 'Ja, the fast and furious 7.' Antwoorde Wolfs die inmiddels bijgekomen was van het lachen. Ik stond nog steeds gegeneerd op mijn benen heen en weer te wankelen. 'Waar ga jij naar toe?' vroeg Wolfs. 'Oh ik ga niet vandaag. De zaal zit vol. Stom van mij, ik had gewoon moeten reserveren.' Antwoorde ze. 'Maar wat is er met jou Eva, je lijkt wel een tomaat.' Wolfs schoot weer in de lach. Marion keek me niet begrijpend, op zoek naar een verklaring aan. Ik hield mijn mond. Ik kon de woorden niet over mijn lippen krijgen.
'Ze dacht dat ik haar naar fifty shades of gray meenam. ' mompelde Wolfs zacht nadat hij bijgekomen was van het lachen. Ook Marion lachte. 'Romantisch hoor. Wil je dat zo graag.' Maakte ook zij die opmerking. Ik negeerde het. Ik wist hier geen juist antwoord op te geven. Alles wat ik zou zeggen zou toch om gelachen worden Een zucht verliet mijn mond. Duidelijk dat ik er alweer klaar mee was. Maar Marion en Wolfs konden er nog wel even om lachen. 'Hij draait al een tijdje dus er is vast nog wel plek.' keek Wolfs mij overwegend aan. Ik schudde stellig mijn hoofd. 'Ze durft niet alleen.' grinnikte Marion 'Nee, maar daarom ben ik er ook bij.' deed Wolfs er nog een schepje boven op. Mijn schaamte had plaats gemaakt voor irritatie en had mezelf weer redelijk weten te herpakken. 'Nou, zijn jullie klaar nu. Dan kunnen we naar binnen.' Ik was inmiddels klaar met hun domme grapjes. Was mijn schaamte, of het feit dat ik het dacht al niet genoeg. 'ik zie jullie nog wel. Veel plezier.' zei Marion gedag en gaf ons een knipoog. Ook wij zeiden haar gedag en liepen richting de balie waar we onze kaartjes, en een bak popcorn kochten.

Met een volle bak popcorn namen we plaats op de zachte klapstoelen in de zaal. We zwegen, wachtend op de voorfilmpjes die zo zouden moeten beginnen. Ik hoorde hoe Wolfs ging verzitten en zag in mijn ooghoeken dat hij zijn blik opzij wierp. ik keek hem aan. In zijn ogen was de pret van net nog steeds te zien. Hij trok zijn mond open maar voordat hij daadwerkelijk iets kon zeggen, had ik al dreigend mijn wijsvinger naar hem opgestoken. 'Haal het niet in je hoofd om er nog wat over te zeggen.' Wolfs hield onschuldig zijn handen omhoog en grinnikte. Zonder iets te zeggen draaide hij zich om en staarde naar, het nog steeds, zwarte doek.