Fantasy creatures are Real *compleet*

Oorlog

Morgen nacht zullen de vampieren over winnen.

POV Kate (Jasmine)

Ik werd wakker. Vanavond was de oorlog. Ik zag Woezel naast me liggen, naar Mickel was al weg. Ik draaide me naar woezel en begon hem te aaien. Ik kroop naar buiten en zag Mickel zitten bij het kampvuur. Hij was ontbijt aan het maken. Een stuk vlees wat nog over was van gisteravond en gebakken eitjes. 'Goejemorgen Prinses. Het ontbijt is net klaar.' Ik pakte het bord aan en ging tegen over hem zitten. "Vanacht had ik een aparte droom. Hij was leuk maar ook niet.

Ik loop door het bos, samen met 2 andere mensen. Ik hoor geritsel in de bosjes en er komt een roedel weerwolven uit. Ik geef een konijn en we horen bij de roedel. Er komen nog 2 wolven uit de bosjes. 1 herken ik. Dat is de wolf die we tegenkwamen en Mickel aanviel en mij Jasmine noemde. Hij loopt naar me toen en likt mijn hand. We lopen weer terug met de 2 wolven achter ons aan. De wolven en ik liggen samen buiten. Het voelt vertrouwt en veilig. Ik word wakker door helse pijn overal in me. 1 van de wolven wordt wakker en leid me naar bosjes. Hij geeft me een deken. Hij draait zich om en ik kleed me uit. Ik sla de deken strak rond me en ik zak ineen van de pijn. Als ik ogen open doe ben ik een wolf. Ik loop automatisch naar het kamp. Ik loop naar de andere wolf. Hij likt mijn snuit en geeft me een knuffel. Ik hoor een stem alleen maar: MATE MATE MATE! Roepen. En dan sta ik midden in een oorlog. Een wolf valt mij aan maar word van me afgegeooid door iemand anders. Ik word wakker in een kamer. Ik krijg eten en drinken van, Mickel. Een moe gevoel overspoelt me ineens. Ik zie een duivelse grijns vormen op zijn gezicht. Als laatste zie ik Mickel naar me toe komen om me te bijten en voel 2 scherpe tanden in mijn nek.

Toen werd ik wakker."
Blijkbaar dacht ik hardop want Mickel had alles gehoord. 'Mickel, is deze droom echt gebeurd? Ben ik een weerwolf? Is die wolf echt mijn mate?' Vroeg ik bang. 'Kate, dit komt door de weerwolven. Zij bestuurden jou droom om je tegen me op te zetten. De enige keer dat ik je beet was om je weer vampier te maken, en toen had ik je toestemming.' Zei hij en ging naast me zitten. Hij sloeg een arm rond me, maar het voelde opeens niet meer vertrouwt. Iets in me zei dat dit geen droom was maar een herinnering. Ik wist niet waarom, maar mijn gevoel zei dat Mickel niet te vertrouwen was. Ik stond op liep naar de tent en kwam later terug in mijn bekini. Ik dook het water in en bleef zo maar even zwemmen. Later kwam Woezel ook het water in. Dat was een goede afleiding van mijn gevoel. Toch wist ik het bijna zeker. Ik was nooit een vampier. Hij heeft me zo gemaakt.

POV Marck

Het was avond, bijna tijd voor het gevecht. Is in me zei dat Jasmine zich dingen herinnert, dat ze die bloedzuiger niet meer vertrouwt. Het gevoel maakt me blij. Het maakt me sterker. Ik was er klaar voor.

Het was tijd. De roedel en ik renden in wolven vorm naar de weide toe. En daar stonden ze. De vampieren, met voorop Mickel en Jasmine. Haar ogen straalde verwarring en woede uit. Dit was goed. Zo kon ik haar makkelijker terug halen. Het gevecht begon.

POV Kate/Jasmine

Ik rende op de weerwolven af. Ik verwonde er een boel en vermoorde 1. Mijn hoofd draaide overuren. Ik werd er gek van. Ik hoorde een bang gepiep en zach Woezel midden tussen de vechtende wezens staan. Ik rende op instinct erop af. Ik ging bescherment over hem heen staan. Weerwolven bleven uit mijn buurt. Ik rende met Woezel naar de struiken en zette hem achter de boom. De boom met de struiken stonden bijna midden op het veld. Maar hopelijk was hij veilig. Ik draaide me om en zag een wolf staan. Hij gromde naar me. Op 1 of andere reden gromde in terug. Maar deed verder niks. Hij werd mensen deed kleding aan. Hij duwde me tegen de boom. Ik deed niks. Hij keek me recht in mijn ogen aan. Ik zag allemaal flashbacks. Verward zakte ik in 1. Mijn woede voor Mickel begon te groeien. Ik drukte mijn vampier weg. Ik keek op en zag een uitgestoken hand. Ik keek recht in het gezicht van een jongen. 'M-Marck?' Vroeg ik verward. Hij knikte. Ik gaf hem een knuffel. 'Het spijt me van wat ik nu ga doen. Ik hou van je.' Zei ik en mijn vampier brak uit. Marck deinsde achter uit. Ik viel hem aan maar hij ontweek het gelukkig. Ik verwonde hem. Hij stond zwak tegen over me. Ik wilde hem aanvallen, maar hij greep me vast en zoende me. Ik voelde mijn vampier verdwijnen. Mijn mark van Mickel verdween. Mijn wolf was terug. Ik liet hem lis en hij zakte ineen. 'Nee! Marck!' Riep ik angstig uit en zakte naast hem op mijn knieën. 'Voor een leven, neem je een leven.' Hoorde ik Juwel zeggen. Ik wist precies welk leven ik zal nemen. Mickel. Iedereen was gestopt met vechten. Behalve Mickel.
Hij zag me aankomen en lachte. "Hij denkt zeker nog dat ik een vampier ben." Ik ging een paar meter voor hem staan en gromde. 'Kate? Wat doe je? Prinses?' 'Ik ben Kate niet! Ik ben Jasmine! En ik ben NIET JOU PRINSES!' Riep ik kwaad. Ik veranderde in mijn wolf. Ik was groter dit keer. 'Dus je weet alles weer heh? Dat maakt niet meer uit. Want je Mate is toch l dood.' Zei hij met een gemene grijns. Ik gromde harder. 'Je gaat er aan!' Gromde ik. Hij rende op me af maar ik ontweek hem. Ik beet in zijn rechter been, dat maakte hem slomer. Hij viel. Ik ging boven op hem staan. Zonder hem nog 1 ding te laten zeggen, beet ik in zijn nek. Ik hielt mijn beet vast, tot is geen adem meer hoorde. Ik rende naar Marck. Ik begon zijn gezicht te likken. Hij bewoog niet. Ik hief mijn hoofd naar de maan en huilde een trieste melodie. De andere wolven deden mee.
Ik hoorde gekreun en stopte mijn lied. Ik veranderde terug en greep Marcks hand. Hij opdende zijn ogen. 'Hallo beauty.' Zei hij met een zwakke glimlach. 'Marck!' Riep ik blij en hielp hem rechtop. Ik omhelsede hem. Het feit dat ik nog naakt was boeide me niet zo veel. 'Beauty, je kleren.' Zei Marck lachent. Ik werd rood, veranderde en rende naar de bosjes. Ik kwam terug met kleding aan. Een blauw jurkje. Marck was alweer opgestaan en het feit dat hij een weerwolf was, geneesde hij snel. Ik liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. Ik hoorde gepiep. Ik trok me los van Marck. 'WOEZEL!' Riep ik. Ik rende naar de bosjes en boom en zag woezel nog gewoon zitten. Ik pakte hem op. 'Rustig maar woezel. Alles is goed. Kijk, dit is je nieuwe papa.' Zei ik en legde hem in Marcks armen. Hij keek verbaast omhoog en likte zijn kin. En voor het eerst, veranderde Woezel in zijn mensen vorm. 'Woezel! Je bent voor het eerst verandert!' Riep ik trots. 'PAPA! MAMA!' Kraaide hij blij en trok me naar hem toe. Ik lachte. Marck gaf me een kus en zei: 'Onze kleine pup.' En zo bleven we even staan. Met de roedel om ons heen. Als echte ouders.

Hey people
Wat vinden jullie ervan?
Ideeën nog altijd welkom.
Like? Commend? Follow?
Bye people♡☆♡☆♡
_XRobijntjeX_