Keşkeleri silmek gerekiyor hafızlarımızdan. Yeni bir iyi ki ile hayata tutunmak gerekiyor. Asla pişman olmamış gibi mutlu,huzurlu olması lazım hayatın. Belki de kelebek gibi olmamız lazımdı, hayatın tadına bakmadan yaşamını yitirmek. Hayatın tatlı,tuzlu yönünü yaşamak bazen mide bulandırıcı olsada çoğu zaman hayatı şekillendirmek için çok güzel bir rehber olmuştu. Bazen hayatın tatlı yönünü kalbine sarmaş dolaş eden birine bağışlamak gerekmişti. Duyguları bir ipe bağlayıp pencereden aşağıya bırakmak zor oldu aslında. Duygu yükünü taşımak ağır gelirdi tenin sinen parmaklara.
Umut yüklü kervanlara katılmam zor olmadı. Hep bir durakta hayalleri bekler oldum. Daha bir yorucu oldu hayat bir türlü gelmek bilmedi doğrular, aslında gelmek istemediler belkide doğrusu incelmiş çürük porsuk ağaç gibi gözüne battım belkide. İçini sızlatan bu olması ne acı. Kalbine inen kaynar kanlar yakmaması gibi.
Geceyi sana yazmam gerekiyor. Belkide yıldızların parlayan ışığı gibi bembeyaz şiirler yazmam titretir içini. Hep bir yanlışta kaysın bakalım yıldızlar,daha bir teni acısın gök yüzünün,daha bir sert essin birde hayalimi böyle dalgalandırsın rüzgar.
