You and I Forever

Chapter 19

Hi guys! Since patapos na po itong story na toh, nagsisimula na po ako ng sunod. I would like to ask a favor... :D

Please VOTE and COMMENT!

Saka lang po ako maguupdate kapag lampas 10 votes ang chapters na mga susunod. Konti na lang kaya sana mapagnigyan niyo na ako ~.^

Please please?

Pretty please?

~~~******~~~

-JOSH's POV-

"Daddy! Let's go at the park! I want to play with someone. You and Ninang Liz are too busy! Ninang Liz is always out with her friends while you are always not in yourself. I'm too bored here! I like going to school more than staying here with you. I wish Ninang Veronica's here." sabi ni Lance. Umupo siya sa sofa ng nakakunot ang noo at nakasimangot.

"Sorry, Lance. Daddy's just tired. There are too many school staffs to do. Mamayang hapon punta na lang tayo sa field. Let's play soccer?" alok ko sa kanya. Nagtatampo na din ang bata.

"Yey! Thanks dad! You're really the best!" sabi niya at nagtatakbo na siya sa kwarto niya.

Naisip ko lang, kahit pala anong gawin kong pagpapaka-busy sa school hindi ko pa rin mapigilan hindi isipin si Mae. Adito pa din yung konsenyang nararamdaman ko. Talagang nasa huli ang pagsisisi.

Bakit ganun? Saka ko malalaman na mahal ko pala siya kapag nawala na siya sa'kin. Saka ko pa mapapagtanto na mahal ko na siya kung kelan pag mamay-ari na siya ng iba.

Ang tanga tanga ko talaga!

I dont know pero I cant help myself to follow her. Nung graduation niya, I was there, clapping, taking pictures of her. Pagkatapos niyang mag-speech umalis na din ako. Para lang akong stalker. Adun din ako when she was at the hospital ilang araw after ng graduation ball nila. Actually, nahuli pa ako ni Tito Alex pag labas ko ng room niya.

-FLASHBACK-

Nabalitaan ko kina Keith na nasa hospital daw si Mae ngayon. Nagdadalawang isip akong puntahan siya kasi baka mamaya makita pa nila ako. Hindi ko alam kung anong mukha ang maihaharap ko sa kanila, though nagkapatawaran na nga kami ni Mae nung graduation ball. Pero gusto ko talaga siyang makita.

12 o' clock ng madaling araw lumabas ako. I couldn't help it. Madami pang tao sa hospital. Pinapapasok pa nila ang bisita. Nakiusap lang din ako sa nurse station kasi gusto ko lang talaga siya makita. Kahit 5 minutes lang.