katille aşk

1.BÖLÜM

Yine güzel bir gün...
Güzel bir sabah...Pencereyi açtığımda izmirin o güzel kokusunu ta genzime kadar içime çektim...
Arkadan annemin sesleri yükseliyor Hadi hazırlan buketcim.Sabahtan beri bu laflardan bıkkınlık geldi.Şu Muğlaya gitsekte sağ salim kurtulsak diye 4 gözle bekliyorum.
Babamın vefatından sonra hiç konuşmadım.Ne isteklerimi dile getirebiliyorum ne de sözel ihtiyaçlarımı.Konuşmaya çalışmıyor muyum?Tabikide çalışıyorum.Ama babamın katilinin hala dışarda gezdiğini düşündükçe aklum çıkacak gibi oluyor.Annem ve ben...Gerisi kocaman bir boşluk...!!!
Annem 6 saat sonra çıkacağımuz yol için şimdiden hazırlıklara başlıyor ve valizleri hazırlıyor.Bense öylesine bağlandığım bu güzel şehri hiç bırakmak istemiyorum.Oysa bir lafıma bakar.Annem bnm isteklerimi her zaman yerine getirir.Vefat olayından sonra %100 kesinleşti.Ama konuş ak gelmiyor içimden.Dışarıya  her baktığımda babamın katilini görecekmiş gibime geliyor.Valizime pantolonlarımıda tıkıştırken Muğladaki hayatımı düiünüyorum.
Annem hazırlanıp hazırlanmadığımı sordu.Sadece başımı evet anlamında sallamakla yetindim.Annem derin bir konuşma içerisine girdi.Kızım,Buketim...Niçin bizimle konuşmuyorsun evladım.Neden bizi üzüyorsun.Erdemin vefatından sonra biz de yıkıldık.Bak,sen daha fazla üzülme diye muğlya gidiyoruz.Belki bir umut bizimle konuşursun diye.Ben yine çıt çıkarmayınca Tamam öyleyse konuşma bizimle.dedi.Kalbi kırılmış gibiydi.Haklıydı,fazlasıyla haklı.Kapıdan çıkıyorduk artık.Koltukların masaların üstü bezlerle örtülmüş tozlanmasın diye.Bizm hayatımız tozlandı bez ne fayda eder ki?En son kapıdan çıkarken babamı gördüm.Ona sımsıkı sarıldım.Cansız bir kenarda duran fotoğrafına.Ona öylesine aşıktım ki...
20 yaşımda olmama rağmen çocuk gibiydim.Erdem bey çocuklaşyırmıştı beni.Ve kapıyı kapattık.BÜTÜN ANILARIMIZ YAŞANTILARIMIZ GERİDE KALDI ARTIK...BABAMSA HÂLÂ KALBİMDE...