Hayatımın bu kadar değişeceği aklımın ucuna bile gelmemişti. Bir anda hayatım yerle bir olmuştu bunu nasıl başarmıştım bilmiyorum. Hayatımın bu kötü anı ne zaman üniversiteye başladıysam o zaman olmuştu. Evet üniversiteye alışamadım arkadaşlarıma alışamadım bunda kötü birşey yok ki ailemden uzakta Amerika'da yaşıyorum. Üniversite hayatımın çabucak gelmesini hep hayal etmiştim tüm lise yıllarımda şuan 19 yaşındayım ve hala çocukluktan çıkamamışım gibi görünüyorum galiba. New York'ta bir yurtta kalıyorum, daha üniversiteye başlayalı bir ay olmuştu tek tük konuştuğum arkadaşlarım vardı. Dün gece işte hayatımın en kötü anı olmuştu yurtta gece uyurken garip garip sesler duymaya başlamıştım bu sesi ilk defa duymuştum bu yurtta ve aldırmadan uyumaya çalıştım. Sabah kalktığımda ise herseyi unutmuşum bu benim için daha iyiydi sanırım. Okula gittiğimde bir kaç dersim vardı onlara girdikten sonra aynı sınıfta olduğum Elsa ile birlikte New York'ta bir AVM ye gittik benim bir kaç eksiklerim vardı onları aldık ve biraz gezdikten sonra yurda geri döndük. Yurtta yemek saatiydi yemek yedik ve ben odaya çıktım bir kaç çizim yapmam gerekiyordu. Çizim yapmaya başlamıştım dün geceki garip sesleri yine duyuyorum ve ürperiyordum direk aşağıya yemekhaneye koşarak Elsa ve Anastasia 'yı çağırdım onlara bu olayı anlattım ve odaya geldiklerinde öyle bir ses duymadıklarını söylediler . Ben şaşkınlıkla daha çok korkmaya başlamıştım neyse kızlar beni avutmaya başladılar . Ben yine hiçbirşey yokmuş gibi davrandım . Gece ne zaman yatağıma yatıyım yine o garip sesleri duyuyordum ve bana "bu yurtta kalmamalısın " gibi sesler yankılanmaya başladı ve bir anda bağırmaya başladım ama sesimi duyan kimse yoktu sanki biri boğazımı tutuyordu. Sabah yüzüm bembeyaz olmuştu ama hâla dün geceki sesler aklımdan çıkmıyordu . Elsa ve Anastasia tedirgin olmuşlardı ama onlara bişey söyleyememiştim. Öğleden sonra annem aramıştı onları çok özlemiştim ve burada durmak istemediğimide söylemek istedim ama olmadı. Amerika gibi bir yerde mimarlık okumak ve bu okulu bırakıp Londra ya geri dönersem çok büyük bir hata olur benim için. Belki rüya görmüştüm belki yanlış duydum ve böylece kendimi avuttum. Bugün okula başlayalı 2 ay olmuştu artık yavaş yavaş adapte olmuştum ama o sesler hiç aklımdan çıkmıyor ve yurda girdiğim anda herşeyim değişiyor istemeden kötü konuşuyorum, istemeden insanların kalbini kırabiliyorum bunun nedenin ne olduğunu bilmiyorum açıkçası. Aileme bunu da söyleyemiyorum belki de bişey yok ben bu kadar büyütüyorumdur durup dururken annemleri telaşlandırmak istemiyorum. Artık zaman geçtikçe geceleri daha farklı şeyler duymaya başlamıştım artık çok daha fazla tedirgin oluyordum, geceleri duyduğum sesler sanki daha çok kişi konuşuyormuş gibi aklımdan çıkmıyor sabahları ise okula gittiğimde ve derslerde beynimin içinde hep o sesler ve bu yüzden 2 dersimi geçemedim bunun nedeni beni artık çok fazla rahatsız etmeye başladı fazlasıyla artık birşeylerin peşine gidip ne olduğunu bulmaya çalışıcam.
Evet arkadaşlar ilk kitabımı yazıyorum lütfen oy vermeden geçmeyin :)
