cool kids dont love //destiel ✔️

miracles never happen

Bebeklerimm , oy ve yorum bekliyorum.

Veee, her birinizi çok seviyorum ♡

'Bir sade kahve alayım ' dedim sipariş için bekleyen kıza. Cafe daha yeni açılmış olmalıydı ki benden ve ilerdeki ihtiyardan başka kimse yoktu.

Genç kız gülümseyerek 'Bu saatte uyanık olma sebebini merak ediyorum ' dedi. 'Şu an evinde yeni uykuya dalmış falan olman gerekmiyor muydu ? '

'Sanırım' dedim omuz silkip. 'Ama ben diğerlerinden farklıyım. '

Yanında uyanabileceğim bir sevgilim yada sabahlara kadar eğlenebileceğim bir arkadaşım da yok , diye ekledim içimden. Haftalardır yaptığım şey hep aynıydı , yemek yiyip bir şeyler içmek , öylesine etrafta dolaşıp erkenden yatmak. Ki uyumam saatler sürmesine rağmen sabah 7 de gözlerim sonuna dek açılmış oluyordu. Uykuyla da aramızın pek iyi olduğu söylenemez yani.

Ruhsal olarak ?

İnanın bana daha iyiyim demek isterdim , ama değilim. Bu garip. New York'u ve Cas'i geride bırakalı üç hafta oldu ama hala ilk günkü acıyı hissediyorum , birde özlemek eklendi tabi sonradan. Geçen dört ay onunla hep beraberdik ve şimdi ne onu görebiliyor , ne hissedebiliyor ne de sesini duyabiliyordum.

Neyseki kendi içimde yaşamaya alışmıştım biraz. Tüm gün şehri gezip sıradan insanlarla basit sohbetler edip gülümseyebiliyordum , sahte olsada. Ama kalbimdeki o sızı asla gitmiyordu ve ben daima düşünceler arasında kayboluyordum.

Varlığını çoktan unuttuğum kız öksürür gibi yaparak dikkatimi çekti yine. 'Üzgünüm ' dedim çekinerek . 'Seni dinlemiyordum , bazen dalıp gidiyorum da. '

Arkadan gelen bir uğultu gibiydi onun sesi , ciddi manada kayboluyordum yani.

'Önemli değil ' dedi kısık sesle. ' zaten bir kaç zırvalıktı. Kahven soğuyor , seni düşünce aleminden çekip almamdaki asıl sebep oydu.'

Fincanı elimle kavrayıp ' teşekkür ederim. ' dedim. Bu aralar etrafımdaki insanlar fazla iyi ve hoşgörülüydü.

'Eğer anlatmak istersen dinlerim ' dedi yumuşakça. ' Yapacak başka hiç bir şeyim yok , gördüğün gibi. '

'Klasik hikaye ' dedim bakışlarımı tekrar kahveme çevirirken. 'Sevdim ama karşılık görmedim. '

'Bu kadar basit olduğunu sanmıyorum. '

'Öyle ' dedim daha fazla konuşmasına izin vermeyerek. Ne kadar kötü halde olduğumu birinden durmaya ihtiyacım yoktu , biliyordum zaten. Hem anlatsam ne olacaktı ?

Hiç bir şey.

Genç kız sessizliğe bürünüp bardakları silmeye başlarken , aklım yine benden bağımsız uzaklara gitti. Acaba Castiel napıyordu şimdi ? Büyük ihtimalle gidişimi çoktan kabullenmiş ve kendini derslere vermişti. O esmer kızı her gün görüyor , öpüyordu belkide.

Ah , Cas. Ne yaparsan yap , ne yaparsam yapayım içimdeki sevgi bitmiyor. Azaltamıyorum bile. Lanet olsun.

Onun yanında olmak istiyorum , kollarımı etrafına sarayım sıcaklığını hissedeyim istiyorum.Tüm o güzel anlar geliyor gözümün önüne ve ben yine acı çekiyorum , daima olduğu gibi. Zaman geçtikçe iyileşmem gerekmez miydi ? Niye daha kötü oluyorum her geçen gün ? Ağlamaktan bıktım ama gözyaşlarım yine savaş veriyor özgürlüğüne kavuşabilmek için. Bu nasıl bir ikilem böyle , nasıl bir hale geldim ben ?

Onu seviyorum , çok seviyorum ama yanında olamıyorum mesela. Asla da olamayacağım. Cas başkalarıyla mutlu olacak , bende hep onu özleyeceğim.