Incompatible

Κεφάλαιο 1ο.

Who doesn't long for someone to hold

Who knows how to love you without being told

Somebody tell me why I'm on my own

If there's a soulmate for everyone

Το ρεφρέν του αγαπημένου μου τραγουδιού ηχούσε στα αυτιά μου, την στιγμή που άνοιγα την ελαφριά γυάλινη πόρτα της καφετέριας που με περίμενε η Sam. Σταμάτησα για λίγο προσπαθώντας να την εντοπίσω, και το επόμενο λεπτό κατευθυνόμουν σε μια από τις γωνιακές θέσεις, δίπλα στα μεγάλα παράθυρα. Έβγαλα τα ακουστικά μου και την χαιρέτησα, καθίζοντας απέναντι της.

«Πάλι στην ώρα σου βλέπω» με πείραξε σαρκαστικά για ακόμη μια φορά. Όχι πως είχε και άδικο βέβαια.

«Πράγματι Sam, εάν μου έδιναν ένα ευρώ κάθε φορά που μου το έλεγαν αυτό, αυτή τη στιγμή θα ήμουν εκατομμυριούχα»

Γέλασε στο σχόλιο μου και ήπιε λίγο από το ζεστό ρόφημα της πριν μου απαντήσει.

«Αλλά πρέπει να σκεφτείς επίσης πως βρίσκομαι ακόμη μόνο μια εβδομάδα στο Σιατλ, ε και δεν έχω μάθει ακόμη καλά τους δρόμους» την διέκοψα πριν προλάβει να πει κάτι, με ένα πονηρό χαμόγελο λόγο της βάσης που είχε η δικαιολογία που μόλις είπα.

«Γαμώτο σου Emily, βρίσκεις πάντα τις πιο τέλειες δικαιολογίες. Σε μισώ γι' αυτό»

«Σαχλαμάρες, με λατρεύεις» είπα, κάνοντας μας και τις δύο να χαζογελάσουμε.

«Χάχα, λοιπόν ώρα για να σοβαρευτούμε» την παρατηρώ να παίρνει το ύφος που σημαίνει ότι είναι έτοιμη για μια πραγματικά σοβαρή συζήτηση. Αισθάνομαι ένα σφίξιμο, νοιώθοντας πως αυτή η κουβέντα θα έχει να κάνει με τον λόγο των πρόσφατων αλλαγών που έκανα στην ζωή μου.

«Εδώ και δύο μήνες, κάθε φορά που μιλούσαμε, μου ακουγόσουν ανήσυχη και κάθε φορά που σε ρωτούσα έβρισκες σαν δικαιολογία την πίεση των μαθημάτων.» συνεχίζει. Έπειτα ξαφνικά, με παίρνεις πριν 2 εβδομάδες τηλέφωνο, λέγοντας μου πως πήρες μεταγραφή για το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον ενώ ήσουν στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης -μα το θεό, μόνο ένας τρελός θα έκανε μια τέτοια μεταγραφή. Στην συνέχεια, μετά από μια εβδομάδα έχεις φέρει όλα σου τα πράγματα εδώ, έχεις τακτοποιηθεί απίστευτα γρήγορα, και όλα αυτά, λες και είναι ανακουφιστικά για εσένα, ενώ είσαι ο τύπος που μισεί και την παραμικρή αλλαγή. Σε άφησα μια ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να μου δώσεις καμία εξήγηση ώστε να χαλαρώσεις. Αλλά συγνώμη κυρία μου, τώρα είναι η ώρα των αποκαλύψεων»