Adım yazgı 18 yaşındayım ve hayatta gölge gibi yaşıyorum.Bursada yaşiyoruz yani yaşiyorduk babam gitmeden önce evet annemle birlikte terk edildik o zmn 13 yaşindaydim.Hiç bişiy anlamayacak kadar aptal yada anlamak istemeyecek kadar üzgündüm.Evet hikayeme başlim babam bizi terk edince bursada kalamadık yani kalmak istemedik annemle birlikte yeni bir hayat istiyoduk bizde istanbula taşındık Yaklaşik iki aydır istanbuldayım.Annem ne kadar ısrar etsede dışarıya çıkmak istemiyorum.Ayrıca çıksam bile kimle çıkıcam ki hiç arkadaşim yok ve burda tanıdıgım sadece bir kuzenim var benden iki yaş büyük bazen arada bize geliyor aslinda onu seviyorum yani ablam gbi.Bir gün yine bize geldi ve tüm reddetmelerime karşi dişarıya çıkarmak istedi.
- yazgı kalk artık iki aydır burdasın ama evden çıkmak bilmedin kalk gezelim biraz .
-çıkmak istemiyorum ya
-hayır kalk çıkıcaz
-ama ebru abla ya ben kitaplarimla mutluyum hem baksana gece evi serisi bana göz kırpıyor beni tekrar oku diye
- 1.bana abla deme küçük hanım o kadar yaşlı degilim 2. Kaçıncı okuyuşun üç mü dört mü ?
- benimde erik gibi sevgilim olsa zoey gibi dövmelerim olsa ve azcıkta kendime güvenim olsa bende kendimi baştan okumak isterim.
-yazgı saçmalama dışarıya çık ve gör istesen kaç sevgilin olur ayrıca kendine güvenini evde böle oturarak kazanamazsın insan içine kariş
Ve evet ne kadar hayırda desem
sonunda dişariya zorla çıkartıldım.
Selam bu ilk hikayem okursanız memnun olurum ve medyadaki yazgı 😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gölge
Genç Kız EdebiyatıGölge evet ben gölge gibiyim kimsenin beni görmemesi için elimden geleni yapıyorum çünkü ben yazgıyım kaderimi gölge olarak geçiriyorum .Işık olunca yansırım fakat karanlıkta gözükmem ve bu benim için en iyi şey çünkü karanlığa aşiğim
