{One night stand} Thomas Sangster

~20~ That's a wrap!

~ Tell her that i love her. Tell here that i need her. Tell her that she's more then a one night stand ~

Het is een week sinds New Jaar. Ik zit zenuwachtig met mijn vinger op de stoelleuning van de auto te tikken. Ik kijk naar rechts, richting Thomas. Hij heeft zijn blik op de weg gefocust en beweegt met zijn hoofd zachtjes mee op de muziek. We zijn op weg naar het midden van de stad, naar een of andere psychologe. Na veel gezeur van Thomas heb ik ingestemd om het een keer te proberen, maar alleen zodat hij eindelijk zou stoppen. Ik friemel wat met mijn vingers en pluk een beetje aan de onderkant van mijn shirt.
'We zijn er.' Thomas zet de auto aan de zijkant van de weg neer.
Ik staar afwezig naar de ingang van het gebouw.
Thomas pakt mijn gezicht tussen zijn handen waardoor ik gedwongen ben om hem aan te kijken. 'Ik heb gehoord dat ze echt heel aardig is. Je hoeft je geen zorgen te maken.'
Ik knik langzaam. Ik druk mijn lippen tegen de zijne. Na een paar seconden trek ik terug. Onze lippen vegen nog kort langs elkaar, maar dan doe ik mijn gordel los.
'Ik zie je over 2 uur.'
Ik stap de auto uit en knik nog een keer naar Thomas. Ik draai me om naar het gebouw en hoor de auto achter me langzaam wegrijden. Mijn handen trillen een beetje van de spanning als ik begin te lopen. Ik sta stil voor de glazen deur die mij van de ruimte in het gebouw scheidt. Ik zucht nog een laatste keer en duw hem dan open. Het is redelijk koel binnen, wat een groot verschil is met buiten. Ik kijk rond en zie een kleine wachtruimte, een receptie en een kapstok.
'Kan ik je helpen?' De vrouw van de receptie staat op van haar stoel en leunt de balie over.
Ik draai mijn hoofd haar kant op. 'Ik heb een afspraak met Mevrouw Steele.'
De vrouw gaat weer zitten en tikt wat in op haar computer. 'Ik zie het. Scarlett Smith?' Ze kijkt op.
Ik knik. 'Dat ben ik.'
'Je kan meteen doorlopen. Ze zit al op je te wachten.' Ze wijst richting een gang links van me. Ik knik en glimlach kort. Ik loop door het smalle gangetje door richting de kamer die ze aanwees. Ik klop voorzichtig op de deur.
Een vrouw met donker, krullend haar doet open. 'Jij moet Scarlett zijn! Kom binnen!'
Ik glimlach weer en stap haar kamer in. De kamer is redelijk klein. Rechts van de deur staat een bureau met stoelen en recht voor me staan een paar zitstoelen en een bijzettafeltje. Ze gebaard dat ik moet gaan zitten aan het bureau. 'Ik ben Sarah Steele, maar noem me maar gewoon Sarah.'
'Scarlett Smith, maar dat wist je waarschijnlijk al.' Ik staar verlegen naar de grond.
'Nou, Scarlett. Ik heb gehoord van je partner dat dit je eerste keer is bij een psychologe, dus ga ik je een beetje een uitleg geven van hoe ik te werk ga. Ik stel je gewoon wat vragen waar je dan zo uitbundig mogelijk over moet antwoorden. Ook hoorde ik dat je binnenkort weer weg gaat, over iets meer dan een maand als ik het goed heb. Ik ben in staat om zo vaak mogelijk met je afspraken te maken, als je wilt zelfs dagelijks, maar alleen als je daar zelf mee instemt.' Ze kijkt me bestuderend aan.
'Ik begrijp je. Ik denk er na vandaag nog wel over na.'
'Dat is goed. Maar bel wel zo snel mogelijk. Anders heb ik geen tijd meer.' Ze klikt wat met haar muis en opent Word. 'Om te beginnen. Ik heb via de telefoon gehoord dat je wat traumatiserende dingen hebt meegemaakt. Zou je kort kunnen vertellen op welk vlak dat is?'
Ik slik hard. 'De dood van mijn zus toen ik 10 was en mijn vaders reactie daarop.'
Ze knikt langzaam. 'En die reactie was?'
'Mishandeling.'
Ze knikt weer. 'Wat voor effect heeft dit op je, nu?'
'Soms heb ik nog last van depressieve momenten, die ik vroeger vaker had, maar vooral nachtmerries.'
Sarah kijkt me medelevend aan. Iets in mij zegt dat dit helemaal niet zo erg gaat worden dan ik dacht.

'En? Hoe was het?' Thomas staat tegen de auto aangeleund.
Ik grinnik en stap op hem af. 'Redelijk. Sarah is best aardig. Het was wel raar hoor, op zo'n manier tegen een onbekend persoon praten.'
Thomas haalt zijn schouders op. 'Zoiets dacht ik al. Maar was het zo erg?'
Ik schud. 'Nee hoor. Het was wel... Rustgevend...' Ik staar bedenkelijk omhoog.
Thomas slaat zijn arm om mijn schouder en loopt met me naar de passagierskant. Hij gooit met zijn andere hand de deur open en ik stap in. Na een paar seconden gaat de deur links van me ook open. Thomas ploft hard neer en doet zijn gordel om. 'Let's go.' Hij doet de motor aan en drukt het gaspedaal in.

29 januari:

'That's a wrap!' Wes klapt in zijn handen en iedereen begint te juichen. Iedereen, inclusief de crewleden, begint te klappen en te springen. Ik sta met een glimlachje toe te kijken.
'Goed gedaan allemaal! Het was moeilijk, maar jullie hebben het allemaal waar gemaakt!' Wes grijnst breed en kijkt naar de springende massa.
Thomas komt al glimlachend op me af gestormd. 'Scar!'
Ik spring in zijn armen. 'Je hebt het echt goed gedaan.'
Hij drukt zijn gezicht in mijn nekholte en glimlacht. 'Het is over. Halleluja!'
Dylan komt ook aangestormd en springt bovenop ons. Thomas verliest zijn balans en we vallen met zijn drieën op de grond. Ik gil het kort uit. Dylan schaterlacht en Thomas kreunt. 'Moest dat nou, Dyl?'
Dylan knikt vrolijk. 'Sorry.' Hij grinnikt, ondanks dat hij serieus probeert te blijven.
'Maakt niet uit.' Ik zucht en duw Dylan dan met mijn voet van me af.
Hij vliegt achteruit en beland lachend op de grond. 'Woah! Je bent sterker dan ik dacht.'
'Dat krijg ik vaker.' Ik grinnik en ga weer overeind zitten. Ik veeg het stof van mijn shirt en sta op.

'Scarlett?' Thomas' hoofd steekt de hoek van de badkamer om.
'Wat is er?'
'Hoe laat moeten we overmorgen op het vliegtuig stappen?'
Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee. Ik kijk zo wel.'
Thomas komt de badkamer uitgelopen.
'Wat zijn de plannen voor vanavond?' Ik kijk op naar hem.
Thomas loopt langzaam op me af. 'Niets bijzonders, waarom?'
Ik plof neer op de bank. 'Dus het is gewoon jou en mij?'
Hij knikt en legt zijn hand in mijn nek. 'Inderdaad.' Hij grijnst breed.
'Viespeuk.' Ik grinnik en geef hem een korte zoen.
'Scarlett?' Hij glimlacht vertederd en veegt een plukje haar dat uit mijn staart is ontsnapt achter mijn oor.
'Wat is er?' de woorden rollen fluisterend mijn lippen over, bijna onhoorbaar. Even wordt het stil tussen ons. Voor even twijfel ik of wat hij gaat zeggen goed of niet goed is.
Hij zucht zachtjes. 'Ik hou van je.'
Mijn mond klapt dicht en mijn adem stokt. 'Wat?' Ik kan niet geloven wat hij zegt.
'Ik hou van je, Scarlett Smith.'
Ik val weer stil. Na een paar seconden zie ik iets van twijfel in zijn ogen, twijfel of ik me ook zo voel of niet.
'Het spijt me. Het is nog te vroeg, is het niet-?' Hij wilt weer weglopen.
Ik sla mijn armen om hem heen en druk mijn lippen gepassioneerd tegen de zijne. Meteen schiet hij in actie en slaat hij zijn armen om mijn taille. Na een minuut trek ik me terug. Ik probeer voor een paar seconden mijn hijgerige adem weer in controle te krijgen. 'Was dat het antwoord dat je wilde?'
Hij grinnikt en knikt. 'Beter dan ik ook verwacht had.'
Ik trek hem weer dicht bij me en onze lippen maken weer contact. Zijn handen gaan in de plaats van op mijn heupen te liggen mijn hele lichaam over. Ik druk mezelf tegen hem aan. Hij verplaatst zijn lippen naar mijn nek en ik krijg de neiging om te kreunen. Hij grinnikt en stopt heel even. Zijn blik gaat voor een korte seconde naar het bed, dat er ineens een stuk aantrekkelijker uitziet. Ik sla als antwoord mijn benen om zijn borst en hij begint me weer te zoenen. Hij loopt een paar stappen en legt me dan voorzichtig op het bed, alsof hij bang is om me te breken. Hij verbreekt het contact voor een paar seconden om zijn shirt uit te trekken. Met mijn hand veeg ik over zijn borst. Ik glimlach verlegen en leun weer naar boven. Een ding weet ik nu zeker, hoe fout het ook klinkt: Dit gaat een lange nacht worden.

Hoi Hoi :D

Ja hoor, het is gezegd. Ze houden van elkaar. Maar ja, ik wil jullie bedanken voor het lezen van dit hoofdstuk! Sorry voor het wat kortere en misschien wat saaiere hoofdstuk. Ik heb op dit moment een beetje last van een writersblock als het om dit verhaal gaat. Hierdoor heb ik ook besloten dat ik dit verhaal binnekort ga afronden. Hoofdstuk 25 wordt het laatste hoofdstuk op de manier die jullie hem kennen. Ik ga nog een hoofdstuk 26 schrijven, maar die wordt heel kort. Ook komt er nog een epiloog. Dit houdt in dat jullie nog 25 normale hoofdstukken krijgen en 2 korte. Daarna is het afgelopen. Ik merk namelijk dat ik me steeds meer met dit verhaal ga vervelen. Sommige mensen zijn nou eenmaal gemaakt om lange verhalen te schrijven en anderen niet. Wel heb ik al een ander verhaal af, die online komt als ik deze af heb. Hij wordt een stukje korter (10 hoofdstukken exclusief epiloog en proloog) maar ik vind hem persoonlijker beter dan deze. Meer informatie over dit verhaal geef ik later nog wel weg.

Groetjes van mij :D

s