SOYSUZ

21-"Güçlü olamıyorum!"

Kabusuna uyandı Zrodiana.Gözleriyle prensini buldu."Ben başlamadan bittim oğlum,biz başlamadan bittik!Bittik oğlum ölü biriyim artık!"dedi sesi çok titriyordu.Poly'i çağırdı."Poly,derhal bana şerbet getir mutlak soğuk olsun!"dedi.Başıyla onaylayıp çıktı Poly.Elini kalbine koydu Zrodiana.Gözlerini kapatıp dinledi onu.

Bugün biraz gezmek istedi.Bebeğini de aldı şerbet gelmeden saraydan çıktı.Kimse dur demeden sihay pelerin giymiş,gözlerine dek çekti kapüşonu.

Saraydan çıkıp,sefalet halindeki halkı gördü.Halk perişandı.Üzüldü.Bebeğini tutuyordu bir eliyle.Çarşıya daldı.İnsanlar bağırıyordu.Bu nedenle ağladı bebeği.Kapüşonu kaldırıp,yüzünü gösterdi ona.Bebeğinin sakin olması için lakin hata etmişti.Onu gören halk sustu.Pazar sustu lakin herkes onu tanımıştı!

Ona karşıt insanlar vardı halkta.Bir adan gözlerini kısıp tısladı."Kölesin seeeeen!Asla kraliçe olamayacaksın!"Halkın çoğu"Köle!""Sefil""Satılık""Ucuz'"Hizmetçi!"diye haykırıyordu.O koşarak çarşıyı atlatmaya çalışıyordu.Yaşlı bir adamın faytonunu durdurdu.Bu adamın,ona karşıt olanlardan olmamasını diledi."Beyim beni arabaya alın rica ederim.Altın veririm."dedi nefes nefese.Adam arkadan koşan kalabalığı görünce,"Bin güzel kraliçem."dedi.Kraliçe sana bir kese altın vereceğim arabacı!"dedi."Yo kraliçem,burada kalsaydınız canınızı alırlardı lakin ben can için altın almam."dedi.Bu yaşlı adama gülümseyerek"Allah senden razı olsun.İsminiz nedir?"dedi."İsmim Olliver efendim."dedi."Bay Olliver,eğer bir derdiniz olur ise,sizi saray beklerim."dedi.Sonra adam saraya sürdü.

O kapıdan girince,Emma"Efendim,endişe ettim.Neredeydiniz?Neredeydiniz?"dedi sesi biraz yüksekti."Sana mı kaldı Emma?Asaplarımı oynatma."deyip prensi ona verdi."Efendim..."derken o koyu mavi eteğini tutarak gitmişti bile çoktan

Kral Jeff ileydi bu kez."Hayırlar olsun Kralım.Bir bebek daha geliyor!"dedi."Yaa Jeff,çok güzel bir havadis."dedi.Jeff güldü."Baba olmak güzel."dedi.Jeff tam 38 yaşında 3 çocuklu bir vezirdi.İki oğlan Martin ve Luke.Bir de kız evlat,Valeria.

Sonra odadan çıktılar.Zira kralın işi vardı.Er ocağına gitti.Komutan Armono oradaydı."Armono!"diye sesle bağırdı.Armono panikle koştu.Eski yerden çıktı."Kralıııım,hoşgeldiniz,şeref verdiniz..."dedi.Kral"Nasıl gidiyor top yapımı?"diye sordu."Muhteşem efendim lakin biraz altın gerek."dedi.Kesesine bakarak konuştu kral"Derdini anladım"dedi kısık bir tonla.Kırmızı kesesini ona fırlattı."Al bakalım,al."diye fırlattı.Adam keseyi havada kapınca,kral tebessüm etti."Lakin bu altının hakettiği gibi çalışıcaksın.."dedi."Layık olucam efendim"dedi adam.Sesi tatmin olmuş gibiydi.Kral"Gitmem gerek erbaşı.Er ocağı bizzat emanetim."dedi.

Helen kızıylaydı."Yavrum kalbim çıkacaktı!Halktan sakladık lakin hastalık çok berbatmış!"dedi.Isabel"Anneciğim,öküyorum sandım.Hekimler konuşurken,kurtulması çok zor dediler.Bir tanesi sabaha çıkamaz bile dedi."dedi korkulu bir sesle.

Helen"Allah muhazafaza."dedi.Saray gıybetten geri durmuyordu."Prenses ölecekmiş"dediler"Bu sadece bir oyun onu zehirlediler"diyen oldu.Milletin ağzı torba değil.

Zrodiana endişeyle odasındaydı.Gallert ona seviyorum demişti...Onca yaşanan.Yalan olamazdı lakin gebe bir kadın sòz konusuydu.

Emma taç töreni için giyindi.Saray koridorları arasında ona bir hizmetli daha verildi.Agatha.Agatha ve Mellard ile gittiler,balkona gittiler.Halk davet edilmişti.Bir hizmetçi tacı aldı.Tacı halka gösterdi.Sonra da Emma'nın kara saçlarına yerleştirdi.Emma gülümsedi.Kral ilan etti."Bayan Emma bundan böyle Kraliçe Emma'dır."dedi.Emma"Hayır olsun."dedi ve balkondan indiler.O inerken yan balkondan bakan talihsiz kadın Zrodiana'ydı."Ah anne burada olsaydın,sana sarılsaydın bana.Güçlü olamıyorum babacığım!"dedi.

Emma mutluluğu tatmıştı.Bu onun en mutlu günüydü.