Murder - H.S

H.4

'Dat is een goed idee, dan kunnen we ook naar de supermarkt om wat cupcake beslag te halen.' Cici aait Kees over zijn bol. Ik slik de brok in mijn keel weg, toch niet DE supermarkt?

Cici kijkt me schuldig aan. 'Ga je jasje maar aandoen Kees,' Glimlacht Cici, alhoewel de glimlach haar ogen niet berijkt. Kees knikt en rent op zijn kleine beentjes de kamer uit. 'Melody, het spijt me zo, ik had het hem al beloofd en ik dacht niet na.' Ik glimlach treurig naar haar, terwijl er een eenzame traan over mijn wang rolt. 'Het geeft niet.' Ik maak een wegwuif gebaar met mijn hand.

Kees rent de kamer weer binnen met een enorme glimlach op zijn gezicht, die verdwijnt als hij de traan op mijn wang ziet. 'Melody verdrietig?' Vraagt hij aan mij. 'Melody voelt zich niet zo lekker.' Antwoord Cici voor me. Ik kijk haar dankbaar aan. 'Melody ziek?' Vraagt Kees. 'Maar ik helpen.' Kees slaat zijn mollige armpjes om me heen en drukt een kus op mijn wang. Ik glimlach door mijn tranen heen. 'Dokter Kees kijken.' Hij graait in een lade van de zwarte kast en haalt er een dokterskoffertje uit.

Hij pakt een stethoscoop uit zijn koffertje en luistert naar mijn hart. 'Doet goed.' Kees tovert een schattige glimlach. 'Jij beter ben' Brabbelt hij.

Ik kijk hem glimlachend aan, hij heeft met zijn schattigheid mijn humeur een stuk opgevrolijkt. 'Bedankt, Dokter Kees. Zullen we nu dan maar naar het park?' Vraag ik. Hij knikt en pakt de met zijn linkerhandje mijn hand vast en met zijn rechterhandjes die van Cici en hij huppelt vooruit.

Cici pakt nog snel de huissleutel van een van de zwarte kasten en draait de voordeur opslot.

We wandelen naar het park terwijl Kees praat over hoe hij altijd mag helpen met het uitlaten van de zwarte tackel van de buren samen met Antony en Marri, een wat ouder echtpaar. Ze zijn, volgens hem, heel lief en ze passen vaak op Kees als zijn moeder moet werken. 'Maar ik ook leuk vind dat jij past op mij.' Voegt Kees er nog aan toe. Ik glimlach en aai zijn lichtblonde haren. 'Wie is eigenlijk jou papa?' Vraag ik Kees. Hij haalt zijn schoudertjes op. 'Ik niet weten.' Zegt hij en hij trekt een moeilijk gezicht.

'Kijk daar is de speeltuin!' Roept Cici tegen Kees. En inderdaad, de speeltuin van het park komt in het zicht. 'Spelen!' Roept Kees blij en hij trekt ons mee naar de schommel. 'Cici duwen?' Vraagt Kees terwijl ik Kees optil en op de schommel zet. Cici duwt zachtjes de schommel en Kees giert het uit van het lachen.

Ik til Kees op en zet heb bovenaan de kleine glijbaan. Als ik hem loslaat glijd hij er snel vanaf. 'Nog keer! Nog keer!' Brult Kees terwijl hij heel hard aan het lachen is.

'Kees zullen we maar cupcake beslag gaan kopen?' Vraagt Cici hem, kijkend naar mij. Ik knik, ik moet er toch ooit weer heen. Na de aanslag is het weer helemaal opgeknapt en het ziet er zelfs nog mooier uit dan vroeger. 'Ja!' Roept hij.

Hij huppelt vooruit naar de supermarkt terwijl Cici en ik volop kletsen over koetjes en kalfjes. 'Supermarkt.' Kees zijn armpje wijst naar het grote gebouw - de supermarkt - hij pakt onze handen en loopt de supermarkt in. Ik slik de brok in mijn keel weg, voor de tweede keer vandaag.

'Cupcake beslag, gevonden!' Roept Cici, die aan de andere kant van het volle schap loopt. Kees houdt mijn hand stevig vast terwijl we door de supermarkt lopen. Ik loop, met Kees aan mijn hand naar haar toe.

We stappen naar de overvolle kassa's. Een vrouw, waarschijnlijk iets jonger dan ik ben, kauwt luidruchtig op jaar kauwgom. 'Dat is dan 2.99.' Haar stem is schril en hoog, en haar gezicht is vol gesmeerd met make-up. Ze kijkt ons een voor een arrogant aan. Ik betaal het geld en we lopen richting de uitgang.

Het is maar een klein stukje lopen naar het huis van Kees. We pakken een schaal om de ingrediënten te mengen.

'Nu de bloem in de kom.' Leest Cici op. Kees pakt een handje bloem en gooit het in de kom. Ik pak ook een hand en mik op Cici. Ze heeft niks in de gaten en gaat gewoon verder met het lezen van de ingrediënten. Kees en ik beginnen heel hard te lachen. 'Wat is er?' Vraagt Cici. Ze trekt haar linkerwenkbrauw op. 'Niets hoor.' Lach ik. Cici rent naar de spiegel op de wc. 'MELODY!' Roept Cici. Ik lach. 'Kees deed het perongeluk.' Roep ik terug.

Ze loopt de kamer in en trekt een wenkbrauw op. 'Is dat zo, Kees.' Ik knipoog naar Kees en hij knikt. Gelukkig! 'Sorry Cici, ik perongeluk deed.' Hij kijkt haar met grote ogen aan. Hij is een goede acteur. 'Oke, Goed dan.' Verzucht ze. 'Ik zie het door de vingers.' Ik lach. 'Je lijkt met op mijn moeder!' Al snel lacht Cici ook mee.

De tijd verstrijkt snel en de cupcakes zijn klaar en we hebben zelfs al pizza gegeten. Kees zit op de bank naar de tv te kijken. Ik zucht. 'Ik ben kapot.' Cici knikt, maar je kunt het ook al zien aan haar verhitte gezicht.

Cici loopt naar de voordeur als de bel gaat. 'Bianca, hoe was het?' Hoor ik haar vragen. 'Het was heel leuk, hoe vind je mijn haar?' Vraagt Bianca. 'Heel mooi, zo ziet u er jonger uit,' Glimlacht Cici. 'Mama!' Roept Kees als hij Bianca's stem hoort. 'Hey, Lieverd.' Zijn moeder woelt met haar hand door zijn lichtblonde haar.

'Meiden, heel erg bedankt voor het oppassen.' Ze glimlacht naar ons. 'Nee, u bedankt. We zijn wel echt kapot,' Vertel ik haar. 'Maar het is zeker voor herhaling vatbaar.'

Kees rent naar ons toe en knuffelt Cici en mij een voor een. 'Ik ga jou ook missen hoor.' Lach ik.

Als Kees me heeft losgelaten zwaaien Cici en ik nog een keer naar Bianca en Kees. 'Doei, meiden.' Roept Bianca ons na.

***

Meer dan 1000 woorden!

Hopelijk vonden jullie de tijd met Kees leuk!

Keep Smiling!
-x- Sanne