AVARE

Bölüm-14-Ruhumun Kanatları Kalmadı

Bölüm şarkısı: Buray- İstersen(media.)

Media: Ecevit.

-----------------------------------------------------------

Sigaramı bitirdikten sonra yavaşça ayağa kalkıp üzerimi silkeledim. Konağa doğru yavaş adımlarla yürümeye başladım. Ecevit Kaplan beni yormuştu. Çürük olsada daha derin acısı en acı veren yarayı açmıştı ruhumu.

Tek bir nefeslikti o esrar gibi , bağımlı.

İçtiğim sigaraların faydası olmuyordu artık bu acıya. Geçer dedim ya hani, geçsin artık dayanamıyorum. Yürüdüğüm yol bana isyan ediyomuş gibi, içtiğim su bana küfrediyomuş gibi, yediğim yemek suratıma tükürüyormuş gibi bu nasıl bir sancıdır böyle geçsin artık yeter.

Ağzımda dolup taşan küfürler ağzımdan çıksın artık. Aşk bitsin nefret öne geçsin. Dünya dönmesin insanlar gülmesin. Biraz bencil olmak hakkım benim. Eğer bu dünyada adalet böyleyse cidden adaletini sikeyim dünya. 

Saç diplerimi kaşıdım önce.Sonra karanlık dar sokakdaki duvarın dibine çöküp oturdum. Yeni bir maske gerekti artık bana içimdeki Ruhu Çürük Kadını saklamak için..

Gözlerimden belli olmamalıydı bu durum. Paslı makaslarla kesmeliydim artık bakışlarımı.Gülümsemeliyim öncelikle. Artık en ufak sıkıntıda gözlerim dolmamalı. Eski Avare yeni Avareyi yenmeli... Yoksa bu sıkıntının bu yorgunluğun bu harabeliğin biteceği yok.İçimde bir yerlerde sessizce ağlayan kaplan var. 

Annesini kaybetmiş kaplan artık aşık olduğu için ağlıyor...

Evet bu sıkıntıydı benim gibi biri için. Babamda söylemişti bana aşk yasaktı. Bünyeme zarardı. Beni en çok yok eden çürütende buydu işte. Alışılmadık yemeği yersem mide spazmı geçeririm işte böyle. Vazgeçmenin vaktı gelmişti geçiyordu bile..

Oturduğum yerden kalkıp yine yürümeye devam ettim.Bir süre yürüdükten sonra konağa varmıştım.

Kıyafetlerimin bulunduğu odaya gittim. Sadece eski tip bir kanepe vardı burda. Mavi örtülü koltuğun üstünde bembeyaz bir dantel seriliydi.Üstüme rahat bir eşofman ve uzun kollu tşört giydikten sonra koltuğa uzandım. Sol kolumu başımın altına koyarak kendime yastık yaptım. Bacaklarımı iyice kendime doğru çekerek küçük bir pozisyon alıp uyumaya çalıştım.

-------------------------------------------------------------

"Gelin hanım?" bir ses başımdaki ağrıdan habersiz tepemde beni dürterek uyandırmaya çalışıyordu.Hafifce gözlerimi aralayıp beni uyandıran kişiye baktım. 

Birden yerimden sıçradım. "Aah Eli nene  b-ben çok özür dilerim burada uyuya kalmışım."

"Gelin hanım saat kaç oldu haberin var mı? Kocan indi aşağıya sen daha burdasın kalk çabuk.Belliki dün gece de bir halt becerememişsin." dedi kınayan bakışlarla baktı bana.

"Şey.. biz dün biraz tartışktık Ecevitle." dedim utana sıkıla. Utanmayı öğremiştim artık.

"Biliyorum biliyorum gece inlettiniz bağrıklarınızla konağı." dedi. Kafamı kaldırıp gözlerinin içine baktım.

"Kusura bakmayın benim hatamdı." dedim.

"Hadi sofraya seni bekliyor millet." 

"Peki hemen.Münasip bir şeyler giyinip geliyorum." 

"Hadi kaldır kıçını." kafamı sallayıp hemen harekete geçtim.Dün giydiklerimi üzerime giydim ve odadan çıktım.

"Kusura bakmayın beklettim." dedim öne eğik olan başımı kaldırmadan.