Bir Mazoşistin Kaleminden #WATTYS2015 -DÜZENLENİYOR-

BMK-22-☠

Haftalar sonra tekrar buradayım, mesaj kısmımda o kadar güzel mesajlar okudum ki... Devam ediyorum. Çok az süreliğine.

-------

Dünyadaki boşluk dolmayacaktı. Ya da senin bir gözyaşın için kimse üzülmeyecekti. Biz, insanlar bencildik.

Kendimizin ve bize yakın olanların acılarını görürdük. Düşlerimizde yaşardık. Gerçeklerden korkardık. Ben korkmuştum. Kaçmıştım, saklanmıştım herşeyden. Ama ben asla bencil olmamıştım. Doğru söylemiştim. Haram lokma yememiştim.

Ve şuan hala kana muhtaçtım. Ben, Deniz. Kana muhtaçtım.

Ağlayamaya başlarken tek düşündüğüm yılların birikintisini yaşamamaktı.

Demir.

Birimiz ölmeli ve ben olacağım demişti.

Daha onu bulamadan kaybedemezdim.

İlk aşkımı kaybedemezdim.

Ablamında benimde ilkiydi o, ama ben ablam için vazgeçmiştim ondan, herşeyimden.

Yavaşça dışarı çıkarken dışarda bana baktığını biliyordum. Bağırmaya başladığımda tek isteğim yanıma gelmesiydi.

'Hadi herşeyi bırakıp gidelim' demesiydi tek isteğim.

"Eğer sana birşey olursa yemin ederim öldürürüm kendimi! Yaparım Demir"

Diyerek ağlamaya başladığımda

Sustu.

Sustum.

Başka yapabilecek birşeyim yoktu.

Cebimde herzaman bulunan jileti çıkardım ve bileklerime doğru deydirdim.

"Eğer şimdi çıkmazsan Demir. Yemin ederim öldürürüm kendimi." Dediğimde arkamdan bir çıtırtı geldi.

Ama cevap yoktu.

Buraya kadarmış Deniz.

Bana yardımcı olan insanlar hiç olmamıştı. Hep kendi kendime yetmiştim. Kendi kendimi yetiştirmiştim. Anne baba sevgisini göremeyip ablamın sevdiği birine aşık olmuştum.

Yanlızlığa mahkumdum.

Dünya için gereksiz insanlar vardı, ve bende onlardan biriydim.

Son Kez diye geçirdim içimden, son kez keseceksin ve bitecek Deniz. Dayan.

Hiç temiz biri olmaya çalışmamıştım. Sanki kirlendikçe daha mutlu olacakmış gibiydim.

Ve biliyor musunuz? Kirlendikçe alışıyordunuz. Her seferinde aı çekmiyordunuz.

Güçlü kalıyordunuz.

"Hakkında çok şey duydum Demir! Son zamanlarda seni o kadar araştırdım ki... Ama hiçbir yerde ve hiç kimse bu kadar korkak olduğunu söylememişti." Diyip sahte bir şekilde güldüğümde ağlayamaya başladım.

Hayır.

Şuan olmaz.

" senden nefret ediyorum Demir!"

Seni seviyorum Demir.

"Asla seni sevmeyeceğim"

Sonsuza dek seni seveceğim. Bana yaptıklarını unutacağım. Yeter ki yanımda ol.

Biran içimdeki sesler bana kaşlarını çattı. Bu kadar düşemezdim. Yavaşça silkelenip kendime gelmeye çalıştım.

Bu ben değildim. Bu ben olamazdım. Ben güçlüydüm. Ayağa kalkarken yalpaladığımda bir çıtırtı daha duydum.

"Umarım Ölürsün!"

Umarım sen değil ben ölürüm.

Ve o an tek yaptığım tam bileğimdeki damarların üzerine bastırmaktı.

Yapabildiğim tek şey buydu.

Kaçardım ben. Korkaktım.

Ağlamıştım.

Herkes ağlardı.

Ama ben bugün bir kez daha ölmüştüm.

~~~~~~~~~~~~~~~~~

#dayanDeniz // bazılarınız bu taglara instagramda yazı yazmış, okumuyorum sanmayın sakın, bugün yorumda atacağım(: neyse.

Kısa bir bölümle geri döndüm fakat uzun bir bölüm sizi bekliyor.

Yaptığınız o photoshopları şu tag'e atarsanız görürüm, biriniz bunu sormuş ta.

Teşekkürler...