Cumartesi sabahı saat 08.00'de alarmın çalmasıyla uyandım. Diyeceksiniz 'Hafta sonu için neden alarm kurarsın ki?'. Evet, bence de hafta sonu alarm kurmak çok saçma. Fakat bir buluşmaya gidecekseniz hazırlanmak için alarm kurmak şart. Uyandım ama yataktan kalkmadım ayrıca. Çünkü yataktaki çekim kuvveti, yerçekiminden daha güçlü. Her neyse konumuza geri dönelim. İlk önce güzel bir kahvaltı yaptım. Kahvaltı her şeyden önce gelir. Daha sonra dişlerimi fırçalayıp, rutin bakımımı yaptım. Siyah bir Jean ve tişörtümü giydikten sonra saçımı açıp dalgalandırdım. Çok fazla makyaj yapan birisi olmadığım için siyah bir eyeliner ve maskara kullanıp hazırlanma işlemimi bitirmiş oldum. Ve saat çoktan 09.20 olmuş bile. Çantamı alıp otobüs durağına yürümeye başladım.
Aslında buluşmalara gitmekten korkarım. Niçin mi? Nedeni çok açık. Daha ilk buluşmada ekildiğim çok olmuştur. Bunun nedeni inanın bende çok merak ediyorum. Aslında bana kalırsa gerçekten güzel bir kızım. Ama hala beni ekmelerinin nedenini anlayamıyorum. Her neyse, ineceğim duraktayım.
Otobüsten inip yürümeye başladım. Sahile gelince boş bir bank bulup oturdum. Ve şuan sadece onu bekliyorum. Buluşma saatimize daha 10 dakika var. Erken gelmişim.
Aradan 20 dakika geçti, hala ortalıkta yok. Biraz daha bekleyebilirim bence.
***
Aradan tam 1 buçuk saat geçti fakat hala ortalıkta yok. En sonunda aramaya karar verdim. Ve ne oldu tahmin edin. Telefonu kapalı. Gene aynısı oldu. Üstelik ilk buluşmamızda. Artık buna alıştım. Ama hala içimde bir burukluk var. Sonuçta ekildiniz. Buna alışamazsınız.
Günümü sahilde, aynı bankta, akşama kadar oturarak geçirdim.
Akşam eve geldiğimde de yaptığım tek şey duş alıp uyumak olmuştu. Gün boyu kahvaltı dışında hiçbir şey yemeden.
*Umarım hikayeyi beğenirsiniz. Eğer beğenirseniz kitaplığınıza ekleyip, oylayabilirsiniz.
*İmla veya noktalama hatalarım varsa lütfen haber verin.
*Eğer beğenmediğiniz ya da saçma bulduğunuz yerler olursa yorum yapmaktan çekinmeyin.
*Her türlü eleştiriye açığım. Bu yüzden rahatça eleştiri yapabilirsiniz.
