Nieznany •terefere•

Rozdział 3. " Wyglądasz na samotną"

Na przyjęcie szykowałam się cały dzień. Wiedziałam, że będą tam moi przyjaciele, dalsza rodzina, znajomi. Ale nie chcę widzieć nieznanego. On mnie szpieguje. Skoro wczorajszego dnia wiedział, że wychodziłam z psem musiał być w pobliżu. Ciągle czuję się obserwowana. Gabriel wszedł do mojego pokoju bez pukania po czym usiadł zmarnowany na sofie, przyjrzał się mi i uśmiechnął. Mama- dzisiejszego dnia promienieje niczym słońce z rana. Tak bardzo kocham ten widok, kiedy jest szczerze szczęśliwa. Wraz z mamą Rafała ubrały marynarskie sukienki. Grill miał być niespodzianką tak wiem, ale.. przez przypadek wypaplałam. Zwijałam pasemko ciemnych włosów na palcu. Czekałam w przedpokoju na Adriannę, koleżankę z byłej szkoły. Miałyśmy podobne charaktery. Odrzucone przez świat, mające swoje zdanie, pracowite i zaradne. Ada niestety cierpi na autyzm, ale mimo swojej choroby wciąż poszerza horyzonty. Uwielbia podróże- tak samo jak ja. Chce zwiedzić wszystkie kraje anglojęzyczne. Zamyślenie przerwało mi dzwonek do drzwi, a w nich stał ubrany w lekki strój Stasiek. - Umówiłam się już - skrzywiłam kącik ust, a następnie zaprosiłam przyjaciela do domu. Stał jak otępiały, wpatrując się z góry na dół na moją sukienkę, makijaż i włosy. Przetarł oczy. - Melissa - zionął. Podniosłam brwi na znak niezrozumienia. Następna przyszła Adrianna. Ciężko było mi odmówić Staśkowi nie towarzyszenia mi w pójściu na spotkanie. Poszliśmy wszyscy razem.

Ogródek jak i sala bankietowa była wypełniona ludźmi. Zszokował mnie fakt iż na tak mają wioskę przyszło aż tak dużo ludzi. Poprzebierani w zabawne stroje, maski czy kostiumy. Wszyscy się śmiali, świętowali szczęśliwy powrót marynarzy do Polski. Postanowiłam iść do baru aby nalać sobie ponczu. Po prawo stał młody mężczyzna konserwujący z dwiema kobietami. Jednak moją uwagę zwrócił młody chłopak w nastoletnim wieku, dość wysoki, o włosach koloru jasnego brązu. Miał na sobie ubrany frak z czerwonymi akcentami. Rozmawiał z kelnerami, pewnie zamawiał stolik dla swojej dziewczyny. Odeszłam od baru i powitałam Rafała. Z tego co widziałam korzystał z usługi darmowego kateringu. Naładował na swój talerz pare soczystych kotletów, dwie duże łyżki sałatki i ziemniaków. Gdzie on to mieści? Na sali robiło się już naprawdę gorąco więc postawiłam się przewietrzyć.- Witam- powiedział mlody chłopak we fraku, którego widziałam wcześniej. Do swoich ust wsadził papierosa, podpalił go i pociągnął aromat. Zmierzył mnie wzrokiem w nieuprzejmym sposobie, a następnie odwrócił się w moją stronę.

- Wyglądasz na samotną pani.

- Dziękuję za troskę zaraz wrócę do rodziców.

Uśmiechnął się, a ja próbowałam uciec od rozmowy i wejść z powrotem na salę, lecz mi nie pozwolił.

- Nie przedstawiłaś się, ja jestem Filip

- Melissa, na razie.

Odważność i cyniczność młodego chłopaka spowodowała moją niechęć do jego osoby. Mało skromny jak i kulturalny. Głos w mojej głowie wciąż powstarzał liczy 78 i 22. Co one oznaczają? Muszę z kimś to skonsultować.