tiptoe. // tomlinson

y e t m i ş b e ş.

Taksinin içi sıcaktı. Yerimde gevşerken arkama yaslandım. Tanrım! Ne gündü ama..

Gözlerimi kapatıp huzura kavuşacağım sırada "Ne tarafa gidiyoruz?" dedi kır saçlı taksi şoförü.

Basitçe evimin adresini tarif ettim ve tekrar gözümü kapattım. Gözümü kapatmamla gözümde canlanan "o" oldu. Onun turkuaz rengi gözleri, sırıtırkenki bakışı.. Ne diyorum ben! Çık kafamdan Tomlinson çık!

Ah.. Bir de onu yemeğe davet etmiştim. Ne yapmaya çalışıyordum ben?

Taksi durduğunda gözümü açıp cebimden para çıkarttım. Ama adama uzattığımda "Hayır. Bu Louis ile benim aramda." dedi.

"Ne?" dedim tüm şaşkınlığımı sergileyerek.

"Bunu alırsam Louis beni öldürür. Yeterince açık oldu mu küçük hanım?"

Derin bir nefes verirken "Evet anladım. Teşekkürler." diyip taksiden indim. Anlaşılan Tomlinson otoritesi her yerde geçerliydi.

Ben eve girene kadar taksi bekledi. Işıklar kapalıydı. Yalnızca televizyondan ses geliyordu ve annem kanepede uyuyakalmıştı. Üstüne battaniye örttükten sonra odama çıktım.

Kendimi yatağa atarken kafam binlerce soru işaretini bir arada barındırıyordu. Ne yapmaya çalışıyordu? Ne yapmaya çalışıyordum? Aramızda olan neydi?

Cebimde titreyen telefon bu sonsuz soruları durdurdu.

KocaPopoluWillie: Kayboldun ortalıktan

Ben: Ordaydın

KocaPopoluWillie: Evet.

Ben: O halde ne olduğunu biliyorsun

KocaPopoluWillie: O hödük yine geldi

Ben: Hödük?

Ben: Louis mi?

KocaPopoluWillie: Evet, her yerden çıkıyor.

Ben: O beni kurtarıyor

KocaPopoluWillie: Vay! Demek ilgini çekiyor ha?

Ben: Ne!?

Ben: Hayır.

KocaPopoluWillie: O zaman?

Ben: Üzgünüm ama ben zor durumdayken gelip beni kurtarmanı isterdim ama sen "Bay Ah benim gizemim bozulur" buna kalkışmadın bile. Biraz daha cesur olmanı dilerdim.

Ben: Ya da onun yerine senin beni kurtarmanı.

. . .

Bölüm 1DSever içiiin :))