LANET

-10- Gerçekler

"Önemlisin Melodi. Çok önemlisin."dedi
"Sen de benim için önemlisin. Sarp bana ne olduğunu anlatman lazım ki sana yardım edebiliyim."dedim.

"Ne kadar az şey bilirsen o kadar iyi senin için."
"Bu işin içindeyim ve ne olduğunu bilmem lazım."dedim
"Hadi hazırlan eve bırakıyım seni."dedi
"Sarp bana ne olduğunu anlatmak zorundasın. Onus kim? Niye beni öldürmek istiyorsun. Bunları bilmem lazım."dedim
"Melodi lütfen."dedi
"Sarp lütfen."dedim cam gibi gözlerine bakarak.

"Tamam sana her şeyi anlatacam. Ama önce eve gitmen lazım."dedi
"Peki. Sen ne yapacaksın."diye sordum.
"Yarım kalan işlerimi halledeceğim."dedi
"Teslim olmayacaksın. Sarp eğer teslim olursan.."
"Hayır Melodi teslim filan olmayacağım."dedi

Oh be içim rahatladı. Ama sana güvenebilirmiyim bilmiyorum.
Verdiği kıyafetleri giydim. Ardından aşağı indim.

"Gidelim."dedi ve arabanın anahtarlarını alarak evden çıktı. Bende peşinden gittim ve arabaya bindim.

Yol boyunca hiç konuşmadı. Ağzından tek kelime dahi çıkmadı. Hafif bir müzik ve gürültüden başka hiçbir ses yoktu. Arabayı evin önüne parketti ve "Dikkat et. Telefonun devamlı açık olsun. Yalnız kalma. Bir şeylerden şüphelenirsen takip filan edildiğinden hemen beni ara."dedi

"Pekala ne zaman buluşacağız. Bu olanları bana anlatacaksın değil mi?"dedim
"Benden haber bekle işlerimi halledip arıycam seni. Ya da gelir alırım."dedi
"Tamam sende dikkat et ve aptalca bir şey yapma."dedim arabadan inerken.

Eve girdiğimde annemle babam yoktu yine. Yasemin abla da mutfakta yemek yapıyordu. Bu halimle gözükmek istemediğimden hemen odama geçtim. Pamuk ve tendirtiyotu alıp yatağıma oturdum.

Yavaşça elimdeki sargıyı açtım. Uff canım çok acıyor. Salak mı bu çocuk. Bence tam bir sadist.
Elimde çok belli olan bir S harfi. Niye yaptı ki bunu. Şimdi kapatmam gerekecek iyileşene kadar. Hele annemler veya Mete görürse var ya.

Tendirtiyotla temizledim ve yeni sargı bezini sardım. Aynadaki görüntümle karşılaşınca kendimden korktum. Bu halim neydi böyle. Hemen banyoya girdim ve uzun soluklu bir banyo yaptım. Bir elimi kullanmadan ne kadar yapabilirsem tabiki de. Ardından saçlarımı kuruladım ve siyah badimle kot pontolonumu giydim. Saçlarımı toplasam mı ki. Ya Meteyi görürsem. En iyisi açık bırakmak.

Saçlarımı tarayıp açık bıraktım. Ardından telefonum ve para alarak evden çıktım. Yasemin teyzede öyle dalmış ki beni hiç görmedi.

Bulduğum ilk taksiye atlayıp Eslemlerin evini tarif ettim. Acaba evdemi onu da bilmiyorum. Telefonumu alıp açtım ve Eslem'i aradım.

"Melodi nerdesin sen aklım çıktı."dedi
"Yoldayım size geliyorum."dedim
"Ben kafedeyim Ranayla diğerleride gelicek şimdi.Mete dün çıldırmış gibiydi. Nasıl gönlünü alacaksın bilmiyorum."dedi
"Geliyorum ben o zaman."dedim ve telefonu kapattım.

Kafenin önünde indim ve içeri girdim bizimkiler ordaydı. Yanlarına ilerledim ve "Meraba gençler."dedim
"Ooo birileri bizi hatırlamış ne güzel."dedi Mete.
"Mete biraz konuşalım mı?"dedim
"Tabiki buyur konuş."dedi
"Yanlız konuşsak."dedim
"İyi tamam gel."dedi ve ayağa kalkarak çıkışa doğru ilerledi.
Bende peşinden ilerledim.

"Konuş"dedi
"Mete lütfen böyle davranma."dedim
Elimi görünce hemen "Eline ne oldu."diye sordu
"Ufak bir kaza."dedim
"Eline ne oldu dedim."
"Kestim."dedim
"Nasıl oldu."
"Şişe parçalarını toplarken oldu. Ya biraz sakin olsana."dedim
"Lan nasıl sakin olayım. Dün sabahtan beri seni arıyorum telefonun kapalı. Herkese soruyorum haber yok. Meğer bizim hanım kuzeniyle birlikteymiş sarjı bitmiş. Lan insan bir haber verir canım çıktı düşünmekten sana bir şey oldu mu diye."dedi.