De Reddende Engel [Flikken Maastricht]

H11: Een Fout

'Zo dat duurde lang', was het eerste dat Eva zei toen Wolfs terug de slaapkamer in liep.
'Ja, Frank weer', legde Wolfs uit.
'Wat zei hij dan?'
'Oh, niets bijzonders', wuifde Wolfs het weg. Hij zette het dienblad neer en kroop naast Eva op het bed.
Eva had ondertussen haar kleding verruild voor een makkelijke joggingsbroek en een hemdje. Ze had een kussen rechtop gezet en leunde daar tegenaan.
'Ziet er lekker uit', complimenteerde Eva haar partner. Ze boog over het dienblad heen en pakte een toastje, die ze besmeerde met wat kruidenkaas.
Wolfs deed de grote lamp boven zijn bed uit en knipte in plaats daarvan zijn nachtlampje op het nachtkastje aan. Hij kroop onder de warme dekens en zette de film met de afstandsbediening aan. Van het dienblad pakte hij een toastje en besmeerde deze een vissalade. Aandachtig keek hij naar de film.
Eva sloeg haar armen om zichzelf heen en wreef over haar bovenarmen. Het was kouder dan verwacht in een hemdje.
'Kom', stak Wolfs uitnodigend zijn hand naar haar uit.
Eva glimlachte en nam zijn aanbod aan. Ze nam plaats onder de warme deken en trok deze tot haar kin toe op. Als vanzelf leunde ze tegen haar werkpartner aan.
Wolfs twijfelde geen moment en sloeg losjes zijn arm om haar middel. Hij probeerde zich te concentreren op de film, maar het leek niet te lukken. Zijn gedachten zaten overal, behalve bij de film.
'Wil je nog steeds kinderen?', vroeg Wolfs naar het eerste dat hem bezig hield.
'Hoezo?' Eva maakte haar starende blik los van de televisie en keek haar vriend aan.
'Nou gewoon', haalde Wolfs zijn schouders op, 'Nu het niet meer gaat met Frank, wil je het dan nog wel?'
Eva pakte de afstandsbediening en zette de film op pauze.
'Vanwaar die interesse?'
Wolfs haalde zijn schouders op.
'Ik weet niet, ik vroeg het me gewoon af.'
'Ja, ik wil nog steeds een kindje', gaf ze antwoord op zijn eerdere vraag. Ze glimlachte flauw.
'Maar wat wil je dan? Adoptie, zaaddonor', legde Wolfs haar de mogelijkheden voor.
Eva zuchtte nadenkend.
'Daar heb ik eigenlijk nooit over nagedacht', gaf ze eerlijk toe. 'Mijn eerste ingeving is een zaaddonor. Zo heeft het kindje toch iets van mij en ik wil graag meemaken hoe het is om een kindje te dragen.'
'Misschien moet je dat tegen Frank zeggen', opperde Wolfs. 'Zo weet hij dat je nog steeds een kindje wilt, dat hij alsnog een kindje kan krijgen.'
Eva schudde haar hoofd, het leek haar geen goed idee.
'Ik denk dat hij niet graag hoort dat ik een kindje van een andere man wil.'
'Zo moet je het niet zien', schudde Wolfs zijn hoofd. 'Het is niet écht van een andere man.'
Eva haalde haar schouders op.
'Ik hoop maar dat hij snel bijgedraaid is want ik wordt helemaal gek van hem.'
'Daarom moet je met hem gaan praten', grinnikte Wolfs.
Eva lachte met hem mee.
'Ik heb genoeg pogingen gedaan om met hem te praten, nu is het zijn beurt.'
Wolfs grinnikte kort en liet zijn blik weer naar de televisie glijden. Eva begreep de hint en drukte op de play knop van de afstandsbediening. In stilte keken ze verder naar de film. Eva legde haar hoofd op zijn borst. Toen pas drong het tot haar door hoe raar het er uit moet zien. Ging het niet te ver? Was het normaal om zo tegen je werkpartner aan te zitten? Ze wist het niet, maar het maakte haar ook eigenlijk weinig uit. Het gaf haar een goed gevoel om zo te zitten, daar ging het haar om. De kriebels die ontstonden in haar onderbuik moest ze maar negeren.
Na ongeveer een kwartiertje in stilte te hebben gekeken, was het Eva haar beurt om de stilte te onderbreken.
'Waarom heb jij eigenlijk geen vriendin?', was haar vraag.
Hier wist Wolfs zelf eigenlijk ook geen antwoord op. Hij had geen vriendin omdat hij geen behoefte had aan een vrouw die niet Eva van Dongen heette. Hij wilde haar en haar alleen, maar die droom was helaas niet haalbaar. Eva had Frank immers al.
'Ik weet het niet', zei hij dan ook.
'Je bent een leuke vent en je ziet er ook wel goed uit, ik weet zeker dat er genoeg vrouwen zijn die jou zouden willen', vertelde Eva hem.
'Nooit gedacht dat nog eens van Eva van Dongen te horen', lachte Wolfs. Zijn arm, die nog altijd losjes om haar middel hing, sloeg hij wat steviger om haar heen.
Eva draaide haar hoofd een kwartslag op zijn borst, zodat ze zijn - volgens Eva heerlijke - geur kon opsnuiven. Iets wat ze niet moest doen. Ze wist dat wanneer ze zijn aftershave vermengt met zijn heerlijke lichaamsgeur opsnoof, ze verlangde naar meer. Ze staarde naar zijn stoppelbaardje, de film was even niet zo interessant meer. Ze vond hem sexy, meer dan dat. Hij was zo anders dan Frank, maar dat trok haar juist zo erg aan. Eva legde haar hand op zijn wang, op zijn baardje, waardoor Wolfs opkeek van het beeldscherm.
'Bedankt dat je er altijd voor me bent', vond Eva het een goed moment om hem eens te bedanken, iets wat ze eigenlijk nooit deed.
'Daar zijn we toch vrienden voor', glimlachte Wolfs.
'Ik ken geen vrienden die zoveel voor me zouden doen als jij.'
'Ik geef gewoon om je.' Wolfs haalde een hand door haar haren en streelde over haar rug.
Het werd haar teveel. Zijn lieve woorden, zijn adem die ze op haar gezicht voelde, zijn heerlijke geur, zijn stoppelbaardje en niet te vergeten zijn wilde haren die alle kanten op piekten.
In een reflex pakte ze zijn gezicht in haar handen en drukte ze ruw haar lippen op de zijne. Die ruwheid probeerde ze niet veel later te compenseren door zacht met haar tong over zijn bovenlip te likken. Voor Wolfs een teken om zijn mond voor haar te openen en hun tongen kennis te laten maken.
Pas toen Wolfs een beetje was bijgekomen van haar plotselinge actie drong het tot hem door hoe fout het eigenlijk was. Beschaamd maakte hij zijn mond van de hare los en drukte haar subtiel een stukje van zich af.
'Dit had niet mogen gebeuren, Eva', mompelde hij, nog steeds verward door de zoen.
'Ja, je hebt gelijk.' Ze nam wat afstand van hem en ging een stuk van hem vandaan weer tegen de achterkant van het bed aan zetten. Zonder verder nog iets te zeggen gingen ze beide verder met het kijken van de film, al hadden ze geen idee meer waar deze over ging.