Bu üzerimdeki kefeni-namı değer okul forması-üzerimden atmanın vakti geldi diye düşündüm. Aynadan dağınık saçıma solgun yüzüme bakıp gülümsedim. Yağmur bu ne hâl? Diye sordum kendi kendime. Tabi ya! Hepsi onun yüzündendi. Yüzüme çarpıp pat diye dosyalarımı dağıtan çocuk yüzündendi. Oaaaaaaaaaaofffffff. Tüm bunları düşünürken kırmızı tahta değerinde koltuğumun üzerinde uyuyakalmıştım. Öfffff daha yeni banyo yaptım ama şimdi yatağımda değil de koltukta uyuduğum için leş gibi kokuyordum. Ne iğrenć ve benim boyle şeylere tahammülüm olmqdığını söylemiş miydim size? Neyse hemen kısa ve ılık bir duşa girip geceliklerimi giydim. Anneannemler çoktaaaan uyumuşlardır diye düşündüm. Ne yapabilirim acaba diye düşünürken kafa dağıtmak amaçlı bir fikir geldi. Aslında biraz kararsızdım ama... Odada televizyonun yanındaki küçük siyah sehpanın üstündeki film cd lerine çarptı gözüm. Acaba dedim kendi kendime. Üst üste dizilmiş bu kasetlere gitti elim. Kararsızlık. Ya daaa... Amaaann boşver. 3. Sıradaki cd kasetini aldım. Ne mi izliyeceğim? Testere 7-yazarın notu: İzlemenizi tavsiye etmem.- Kasetin kapağına bir baktım. "Ne çıkar ki?" Dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PANZEHİR
Losowe... Yavaş yavaş kapıya doğru yaklaşıyordum. Attığım her adımda içimden farklı bir tren geçiyor, heyecanım daha farklı bir hâl alıyordu. Sonunda o dar koridorları geçmiş, kapıya varmıştım. Yavaşça kapıyı araladım: İşte O AN hiç unutamadığım bir andı...
