Be Your Own Leader ➳ Teen Wolf [3]

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 5 - Stiles ontsnapt

Wanneer ik en Stiles zijn kamer binnenkomen leid ik hem naar zijn bed. Hij gaat erin liggen en ik leg het deken voorzichtig over zijn koude lichaam heen. "Hoe voelt het om terug thuis te zijn?" vraag ik hem en hij laat een zwak lachje horen.

"Het voelt perfect om terug bij jou te zijn." zegt hij waardoor een blosjes op mijn wangen tevoorschijn komen. Helaas moet ik dit mooie moment verpesten door alweer over het bovennatuurlijke te beginnen.

Ik heb hem alles verteld in de auto op weg naar zijn huis. Het verhaal van doordat ik een chimera ben, nu ook een banshee en weerwolf tegelijk ben. Hij vroeg natuurlijk hoe het kwam dat ik een banshee ben. En dan kwamen we bij het verhaal van dat ik een Martin ben.

Stiles vond het best wel goed, want dat wilde zeggen dat mijn echte moeder niet dood is. Maar nu kan Scott op elk moment binnen komen omdat we meteen willen beginnen met Stiles te helpen. Je weet wel, met al dat weerwolf-zijn gedoe. Stiles heeft natuurlijk nog niets van controle.

"Stiles." zeg ik om zijn aandacht te trekken. "Het spijt me maar we moeten meteen beginnen met je bloeddruk onder controle te krijgen. Want zodra die stijgt kan je elk moment in een weerwolf veranderen." voeg ik eraan toe en Stiles knikt zachtjes. Alsof hij wist dat ik erover ging beginnen.

"Maar kunnen we nu heel even genieten van dit moment?" vraagt hij en ik knik zachtjes. Hij schuift een beetje opzij en maakt gebaren dat ik naast hem moet komen liggen. En dat doe ik ook. Wanneer ik naast hem lig doet hij het deken over ons allebei. Daarna slaat hij zijn armen om mij heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.

"We zijn hier veel te jong voor." fluister ik zachtjes. "Voor alles wat we meegemaakt hebben." voeg ik eraan toe. Stiles knikt zachtjes en drukt een zacht kusje op mijn voorhoofd. Ik schreeuw het uit wanneer de deur van Stiles zijn kamer in één keer word opengeduwd.

Met als gevolg dat ik uit het bed val, en natuurlijk trek ik Stiles met mij mee de grond op. Als ik opkijk kan ik tussen al mijn haren die voor mijn gezicht hangen Scott zien staan. Hij moet zich inhouden van het lachen en als ik weer boven me kijk zie ik dat Stiles bovenop me ligt. Scott staat er wat ongemakkelijk bij en Stiles gaat van me af. Daarna ga ik ook rechtstaan.

"Dus, ben je er klaar voor?" vraagt Scott en ik ga naast Scott staan zodat Stiles recht voor ons staat. Ik kruis mijn armen en kijk naar Scott. "Ga een stoel halen." zeg ik en Scott knikt. Vlak voordat hij de kamer verlaat zeg ik nog iets. "Scott." Hij draait zich om en ik knik ongemakkelijk.

"Neem ook maar kettingen mee. En ik bedoel niet kettingen die meisjes rond hun hals dragen." zeg ik terwijl ik een lief lachje opzet. Terwijl dat Scott weg is ga ik voor Stiles staan. "Dus wat is het plan?" vraagt Stiles.

"We gaan je vastbinden op een stoel en je dan kwaad maken. En dan hopen dat je het een beetje onder controle krijgt." zeg ik en Stiles kijkt me aan met gigantische ogen en zijn mond valt open. Ik begin te lachen en Stiles schud dan de gedachte weg. "Geen zorgen het komt wel goed. Je gaat geen pijn hebben." zeg ik en Stiles kijkt van de grond naar mij op.

"Huh, wat? Het kan me niets schelen als ik pijn heb. Ik ben bang dat ik jou pijn ga doen." zegt hij en dan komt Scott binnen. Stiles gaat op de houten stoel zitten en dan nemen ik en Scott elk een ijzeren ketting vast.

"Deze gaan rond je pols." zegt Scott en Stiles knikt. Scott draait de kettingen rond de leuning van de stoel waar Stiles zijn armen op rusten, zodat hij vastzit. Ik doe daarna hetzelfde aan zijn andere hand.

"Ik weet niet of dit gaat lukken." zegt Stiles en ik kijk hem verward aan. "Ik bedoel, jullie zijn mijn vrienden. Ik kan toch niet boos op jullie worden?" zegt hij en ik en Scott kijken mekaar even scheef aan.