Wat nu?! Deel 2 :)

32.

(Vanuit Maud)

De volgende middag was Iris een hele tijd op bezoek geweest. Het was super gezellig. En nu was ik weer alleen, maar niet voor lang. "Maud." Hoorde ik opeens. Ik keek op en zag Abigail. Wat deed zij nou hier? "Hoi!" Zei ik. Abigail kwam binnen en zei:"ik zei toch dat je problemen had." Ik zei:"dat wist ik wel. Maar wat doe je hier?" Abigail glimlachte en zei:"genieten van dit beeld. Jij in een ziekenhuisbed." Ik wilde haar eigenlijk slaan, maar ik hield me in. "Ik hoop dat je ervan geniet, dit was jouw doel." Zei ik. Abigail knikte en zei:"dat heb je goed. En mijn doel is bereikt." "Nog niet helemaal. Ik heb mezelf nog niet van kant gemaakt." Zei ik. Abigail schrok, maar zei:"misschien komt dat nog Maud." Ik haalde mijn schouders op en zei:"wie weet." Ik zag dat Ilse in de deuropening stond mee te luisteren. Abigail had niks door, wat ik wel grappig vond. "Dus, ik hoop dat je nu de beste bent." Zei ik. Abigail zei:"misschien mag je wel nooit meer dansen." "oh jawel hoor, daar zorgt ze wel voor." Zei Ilse plotseling. Ilsezijdank. Abigail keek geschrokken om en Ilse glimlachte.

(Vanuit Ilse)

Toen Abigail weg was zei ik:"dat was heftig." Maud zei:"zo doet ze altijd. Het is een bitch." Ik zei:"nogal.. Hoe ken je haar?" Maud zei:"Amsterdam. Dans. Ze moet al het hele jaar jaloers op mij zijn." "Logisch." Zei ik. Maud keek me verbaasd aan en zei:"wat dan?" Ik glimlachte en zei:"op het eerste gezicht heb je alles. Je hebt talent, vriendinnen, een vriendje, en je bent mooi." "Op het eerste gezicht ja." Zei Maud. Ik zei:"maar Abigail weet niet hoe jij je voelt. Ze heeft geen idee. Net zoals heel veel mensen. Die hebben geen idee. Die denken dat je gewoon blij bent, terwijl dat niet zo is." "Dat is waar." Zei Maud. Ik knikte en zei:"en daarom is Abigail jaloers op jou. Omdat ze denkt dat je gewoon gelukkig bent. Maar als ze met jou moest ruilen zou ze meteen merken dat niet alles perfect gaat in jouw leven." Maud zei:"Het gaat meestal verre van perfect." Ik zei:"maar dat verberg je altijd." Maud zei:"ja.." Er liep een traan over haar wang. Ik sloeg mijn armen om haar heen en zei:"het komt allemaal goed meisje.." Maud zei:"ik hoop het.." Ik hoopte het ook, en hoe.

(Vanuit Maud)

Ik was toch wel van slag na wat Abigail allemaal had gezegd. Ik had gedaan alsof het me niks deed, alsof ik boven haar stond, maar het deed me toch wel wat. Waarom deed ze zo gemeen? Ik snapte het niet. Wat had ik fout gedaan? Ik kon er niks aan doen dat ik anorexia had. "Laat je niet uit het veld slaan door die Abigail he?" Zei Martijn. Ik schudde mijn hoofd en zei:"doe ik niet." Martijn bleef bij me in het ziekenhuis slapen vannacht, wat ik heel lief vond. (Ilse had haar broer even gedumpt bij mij, zo kon je het ook zien :) ). "Ze weet niet wat ze zegt. Ze heeft geen idee wat jij hebt." Zei Martijn. Ik zei:"nee.. Ik wou haar slaan." Martijn kreeg een glimlach op zijn gezicht en zei:"dat heb je niet gedaan toch?" Ik lachte en zei:"nee." "Jammer." Zei Martijn. Ik lachte en zei:"dat vindt jij wel jammer he?" Martijn knikte lachend en zei:"o ja, nu moet ik de verantwoordelijke vader zijn. Maud, heel goed dat je haar niet hebt geslagen. Ruzie los je op met woorden." "Wauw, dit is indrukwekkend." Zei ik lachend. "Ik hou van je Maudje." Zei Martijn terwijl hij me een knuffel gaf. Ik glimlachte en zei:"ik ook van jou."

COMMENTS?
TIPS?