Time to rescue a Hero!

Hoofdstuk 24 Darunia de zevende

Puffend en hijgend probeer ik de rollende Goron bij te houden. Na, wat wel een eeuwigheid lijkt, stopt hij. "Hier is het dorp", zegt hij. Ik loop naar binnen. Overal staan Gorons te praten en te eten. "Waar is de grot van King Dodongo?", vraag ik aan de Goron. "Beneden", zegt hij. "Wat doe ik dan hier?!", roep ik boos uit. Een hele berg beklimmen voor niks? "We hebben wat dingen die je over King Dodongo moet weten", zegt de Goron. Navi gaat recht voor de Goron zijn gezicht vliegen en zegt:"Dat we bommen in zijn bek moeten gooien? Dat wisten we al", zegt ze. "Oh, d-dan hebben w-we niks", zegt de Goron overrompeld. "Is er een snelle weg naar beneden?", vraag ik. "N-nee", stottert hij. Geweldig. Weer een hele berg naar beneden. "Hallo", hoor ik achter me. Een kleine Goron heeft een tas in zijn handen. "Hiermee kun je meer bommen dragen", zegt hij en reikt het me aan. "Bedankt", zeg ik en pak de tas aan. "Goed laten we nu naar beneden gaan", zeg ik, terwijl ik een boze blik op de Goron werp, die ons hiernaartoe bracht.

Ik pak een bom uit mijn tas en steek hem aan. Snel ren ik naar een rots en duik erachter. Na een paar seconden hoor ik een grote knal. De grot is open. Ik loop er heen en kijk naar binnen. Warmte lijkt er in golven uit te stromen. Toch voel ik er niks van. Komt dat door de Goron Tunic die ik aan heb? Langzaam ga ik naar binnen. Ik zie lava beneden, een grote schedel en meer verschrikkingen. Hoe heeft Link dit ooit kunnen overleven?

Met een zwaard in mijn handen geef ik de laatste slag aan een Dodongo. Hij wordt rood en begint een raar geluid te maken. "Hij gaat ontploffen!", zegt Navi. Ik ren zo snel mogelijk weg. Even later hoor ik een grote knal. Voorzichtig kijk ik rond. Zijn er meer Dodongo's? Nee. Zover ik kan zien tenminste. Langzaam kijk ik om elke hoek. Voorbereid op alle gevaren. Ik open een deur. Platformen drijven in de lava. Een valhek sluit de deur achter me. Ik zucht. Niet weer. Werd Link hier nooit moe van? Hagedissen springen uit de lucht. Twee om precies te zijn. Ze hebben in allebei hun handen twee dolken vast. Springend draaien ze om me heen. Rustig blijf ik wachten, met mijn schild beschermend voor me. Één haalt eruit. Ik maak een horizontale slag en de hagedis valt neer. Nu focus ik me op de andere. Hij springt, ik doe mijn schild op en weer de slag af. De hagedis struikelt achteruit, zo de lava in. Ik hoor de valhekken omhoog gaan. Een kist valt uit de lucht. Zou er wat nuttigs in zitten. Met mijn handen open ik de kist. Mijn vingertoppen voelen iets. Iets kouds, gemaakt van staal. Ik voel verder. Een handvat van hout. "Pak het nou gewoon uit de kist!", zegt Tatle geïrriteerd. Ik klem mijn hand om het handvat en trek het eruit. Een hamer. Hij is erg zwaar. Ik moet hem met twee handen vasthouden. "Een hamer, daar kan ik vast wel wat mee", zeg ik tegen mezelf.
Ik loop de volgende kamer in.

Een kooi. Dat is het eerste wat ik zie. In de kooi zit een Goron. Alleen ziet hij er anders uit. Hij staat op, zodra hij mij hoort. "Wie ben jij?", vraagt hij. "Degene die jou komt redden", zeg ik. "Hoe zou een meisje mij moeten redden?", zegt hij spottend. Ik zucht. Hier schiet ik dus niks mee op. Voor de kooi staat een roestige hendel. Er op staan is niet genoeg. Maar gaat dit niet een beetje té makkelijk?, vraag ik mezelf af. Met de hamer sla ik de hendel de grond in. De kooi opent zich. "Nog één keer. Wie ben jij?", zegt de Goron. "Ik ben Zelda en jij bent Darunia de zevende neem ik aan?", zeg ik met mijn armen over elkaar geslagen. "Jazeker dat ben ik. Wat doe je hier?", vraagt hij. "De Goron Robijn", zeg ik alleen. "Als je King Dodongo weg jaagt", zegt hij. "Tuurlijk", antwoord ik. Darunia de zevende rolt weg, de tempel uit. Niet eens een bedankje. Ik zucht en loop verder de grot in.

Ik kijk naar het beneden het gat in. Ik hoor King Dodongo. Zijn vuurspuwende geluiden. Ben ik hier klaar voor? Gohma ging ook al moeilijk. Hoe zou King Dodongo dan gaan? "Waarom aarzel je?", vraagt Navi. "Ben ik er wel klaar voor. Jullie weten tenslotte hoe Gohma ging", zeg ik onzeker. "Zelda", het is Midna die dat zegt. "Jij bent er klaar voor. Je hebt zoveel dingen overleefd. Je hebt pijn geleden over Link en Impa. Geloof me. Dit is een makkie voor je. Het is gewoon een grote hagedis die kan vuurspuwen. Jij kunt dit", zegt ze. "Echt waar Zelda. Midna heeft gelijk. Je bent sterk", zegt Tatle. Ik kijk naar beneden het gat in. Mijn ogen beginnen tranen. Ze geloven in me. Zij allemaal. Maar ben ik hun vriendschap wel waard? Ik heb ze in allemaal problemen. Ik heb ze in gevaarlijke avonturen gesleurd. Toch vertrouwen ze in me. "Kom op Zelda je kunt dit", zegt Ivan. Ik heb een besluit genomen. Misschien is het een dom besluit, maar ik moet het zelf uitvinden. Of ik dit allemaal wel waard ben. Ik draai me om, weg van het gat. "Wat ga je doen Zelda?", vraagt Ivan. "Een besluit nemen", antwoord ik. Ren ik weg en laat ik iedereen in de steek of ga ik verder? Voor de mensen en voor Link. Zelda wat ga je doen? Ik veeg de tranen uit mijn ogen. Ik haal diep adem. Dan draai ik me om en spring ik het gat in.

Sorry, dat de updates langer duren. Geloof me ik heb genoeg inspiratie, maar niet altijd genoeg tijd. Dus schrijf ik korte stukjes. Ik heb bijna alle Zelda games gekeken. Ook ben ik even gestopt en heb ik Final Fantasy 9 gekeken. Ugh, haat je dat ook altijd dat je verliefd ben op fictie jongens? In ieder geval kijk ik nu Link's awakaning .
Jullie merken vast ook wel dat ik de dungeons vervorm. Maar weet je, het is mijn verhaal. Dus ik bepaal.
Wat hebben jullie bij de birthday game die ik hier heb geplaatst?
Ik ben vermoord door Midna. Hoe kon je Midna? Je was één van mijn favoriete karakters. Wat heb jij?