Extinction || Tony Stark

Bölüm 1

Böyle olsun istememiştim.
Durum tamamen kendine hakim olamama durumuydu. Yani bu şeyi yıllardır yapıyordum ama bu denli batmamıştım. Amacım hiçbir zaman kâr sağlamak değildi elbette. Ben sadece sırlardan hoşlanmazdım. Benim yapabildiğimin yarısını yapabilen insanlar, birilerinin banka hesabını soyarken ben sadece o hesaptaki paranın ne kadar olduğuyla ve hesabın olay geçmişiyle ilgilenirdim. Bu yüzden hiç yakalanmadım çünkü hiç dikkat çekmedim.

Geçen güne kadar.

Sosyal medyayla çok ilgilenen insanlar her zaman sinirlerimi bozar. Çünkü hiçbir şeyin farkında değillerdir. Hesaplarına gönderilen her mesajın, yaptıkları her tıklamanın izlendiğinin farkında değiller. Özelleri yok, kalmadı. Kimimle, nerede, ne zaman ve ne bok yediklerini tüm dünyaya kendileri duyuruyor, sonra da bir sosyopat peşlerine düşünce onlardan ketumu yokmuş gibi davranıyorlar. Eh böyleyse kime ne, değil mi? Değil. Duramadım.
Aylar önce keşfettiğim bir açıktan yararlanıp yararlanamayacağımı düşünürken buldum kendimi. Aslında açık, basit bir arka kapı sistemiyle çalışıyordu. Ama aslında bundan daha fazlası olmasını sağlayabileceğim bir açık daha vardı. Pop-up'lar. Açılır pencereler ya da sinir bozucu sekmeler. Siz ne derseniz deyin. Facebook aracılığıyla giriş yapılan her sitede ve Facebook'ta tam zamanlı bir açılır pencere yayınladım. Kolay olmadı, nasıl yaptığımın bir önemi yok. Ama sonunda olmuştu işte.

"Hesabınızı hemen koruma almanız gerekmektedir.

Son günlerde yapılan hacktivist saldırılar nedeniyle sivil kullanıcıların hesaplarının çalındığına şahit olduk Facebook yönetimince. Bu saldırıların önüne geçmek için sadece sizin bildiğiniz bazı kişisel bilgilere ihtiyacımız var. Bu bilgiler, kimlik numaranız, sosyal güvenlik numaranız, kredi kartı numaranız vb gibi şeyler olmalıdır.

Bunlardan karar verdiğiniz birini veya birkaçını alttaki kutucuğa kimliğinizde yazan gerçek isim ve soy isminizle beraber yazınız. Sonra da göndere tıklayınız.

Artık hesabınız sonsuza dek sizin!

-Facebook Yönetimi"

He, bok. Aptalca değil mi? Yani Facebook senin sosyal güvenlik numaranı ne yapsın değil mi? Mantıklı düşünen her insan kıçı kırık bir sosyal medya hesabı için kimlik numarasını filan tehlikeye atmaz. Ama attınız, hem de birkaçınız değil. Dünyanın her yerinden milyonlarca insan. İlk birkaç dakika benim için şaka gibiydi. Bunun gerçekleşmesine ihtimal bile vermemiştim. İnsanlar bu kadar şey olamazdı. Neyse.

Bilgisayarım insanların kendi istekleriyle verdiği kişisel bilgileriyle dolup taşarken polislerin peşime düştüğünü öğrenmem çok sürmedi. Bu kısmı düşünmemiştim. Muhtemelen tüm güvenlik şirketleri peşime düşmüştü. Bilgiler tam zamanlı olarak bir hard diske kaydediliyordu. Onu ve birkaç eşyamı daha kaptığım gibi evden dışarı çıktım. Annem ve babam yoktu, ölmüşlerdi. Ninemle kalıyordum, o ise sağırdı. Muhtemelen polisler hiçbir şey bilmediğini anlayıp onu bırakacaktı. Umarım. Vefasız bir insan değilim, ama işin buraya varacağını hiç düşünmemiştim. Nineme veda etmek için yapacak hiçbir şeyim yoktu. Şu an bir dostuyla çay içiyordu ve güvendeydi.

Birkaç gün sadece saklandım. Evsiz insanların yanında ve kaydırakların üzerinde uyudum. Açlıktan ölmek üzereydim ve bu şekilde saklanmaya devam edemezdim. Tek çarem bilgisayardı. Yanımda getirdiğim bilgisayarı hiç açmamıştım çünkü açar açmaz nerede olduğumu bulabilirlerdi. Ama bu bilgisayarı sadece oyun oynamak için kullanıyordum. Bilgisayar aynı zamanda diğer bilgisayarımdan farklı bir internet bağlantısına sahipti. Yani ip adresim izlenmiyor da olabilirdi. Bu ihtimale sığınıp yakındaki Wifi bağlantılarından birini kırıp deep web sitelerinden birkaçında geçen gün elde ettiğim kişisel bilgileri satılığa çıkardığımı duyurdum. Teklifler gelmeye başlamıştı. Daha önce tanıdıklar aracılığıyla adını duyduğum bir Rus mafyasında karar kılıp buluşacağımız tarihi ve mekanı bildirdim. Aptalca aksiyon filmlerinin birinden alınmış gibi değil mi? Hani şu ufacık yaradam sızan kanın tüm ekranı kapladığı filmlerden.