1.Bölüm
Ben Aaron Elric. Eski bir evde yalnız yaşıyorum. Vaktimin büyük bir kısmını evde geçiriyorum. Çok soğuk bir güne daha gözümü açmıştım. Sıradan bir gündü ve ben akşama kadar vaktimi yine bilgisayarın başında geçirmiştim. Saat 20:00' ı gösteriyordu. Karnımın acıktığını hissetmiştim. Marketten bir şeyler almak üzere dışarı çıktım. Çok soğuktu kemiklerime kadar üşümüstüm. Ellerimi ve ayaklarımı hissetmiyordum. Zifiri karanlıkta karın yağması ile beraber markete doğru hızlı adımlarla ilerledim. Markete gelmiştim nihayet. Silkelendim üstümdeki karları döktüm. Yiyecek birşeyler aldım ve cebimdeki son parayıda markete vermiştim. Marketten tekrar çıktım. Kar ilerleyen her dakika daha fazla yağıyordu. Biraz daha hızlandım. Ve evin önündeydim nihayet. Cebimden anahtarı çıkardım. Ellerim titriyordu. Kapıyı açmak için bir hamlede bulunmuştum ki bir çığlıkla durdum. Arkamı döndüm çok karanlıktı bir şey göremiyordum. Tekrar önüme döndüm ve kapıyı açtım. İçeri girmek için adımımı attım ve bir çığlık daha, gözlerimi kıstım çığlığın geldiği tarafa doğru tekrar baktım yine bir şey göremedim. Eve girdim koltuğa uzandım. İçten içe dışarda ne olduğunu merak ediyordum ama kardan ve zifiri karanlıktan gidip bakamıyordum. Marketten aldığım yiyeceklerden atıştırdım. Karnım doymuştu ve uykumda gelmişti. Gözlerimi yumdum kısa süre sonra uykuya dalmışım. Uzun bir süre geçmeden bir sesle uyandım. Gözlerim yarı açık koltuktan kalktım. Sesin ne sesi olduğunu çıkaramamıştım. Az da olsa silah sesine benzetmiştim ama emin değildim. "Bunun çığlıklarla bir ilişkisi varmıydı ?" diye düşündüm. Bir şeyler oluyordu ama anlamış değildim. Uykum da çok vardı. Tekrardan uzandım ve uyudum. Sabahın erken saatlerinde uyandım. Mutfağa gidip biraz bir şeyler aldıktan sonra tekrar içeri geldim ve televizyonu açtım. Kısa bir süre sonra televizyonun ekranı karardı. Bütün kanallar gitti. Televizyon birden kapandı. Duraksadım ve neler olduğunu anlamaya çalıştım. Oturduğum yerden kalktım. Televizyonun kablosunu kontrol etmek üzere hızlı adımlarla balkona doğru ilerledim. Perdeyi açtım ve gördüğüme inanamadım. Camda kan izleri vardı. Ne yapacağı mı bilmeden balkonun kapısını açmak için kapı kolunu indirdim. Kapıyı itmeye başladığımda zorlandım. Biraz daha güçlü ittim. Kapı açıldığında gördüklerim karşısında titremeye başladım. Kanlar içinde bir bayan ceseti. Düşünemiyordum. Yavaş yavaş geriye doğru adım attım. Sokağın başından gelen polis sirenleriyle kendime geldim. Ne yapacağımı bilemeden hızlıca leptomu ve ardından motumu alarak ayakkabılarımı bile tam giyemeden evden çıktım. Koşar adımlarla, şüphe uyandırmadan oradan uzaklaştım.
- DEVAM EDECEK -
