İçimden Geldiği Gibi

Merhaba sevmeyenim;

Ben yine beni sevmeni hayal ediyorum. Seninle geçireceğimiz zamanları düşünüyorum. Ben yine seni istiyorum sevdiğim. Kokunu,ellerini,tenini,nefesini ben seni özlüyorum. Sevmekten vazgeçmedim, vazgeçemedim. Bırakamadım o güzel gözlerini. Bana bakarken gözlerinde oluşan o parıltıyı unutamıyorum. Farkım yoktu diğer kızlardan aksine fazlalarım vardı. Fazla sevmelerim, fazla özlemelerim, fazla hatırlamalarım. Fazla sen varsın işte. Bir ben varım, birde benin içindeki sen. Kıskanıyorum huzurum. Benden başka güldüğün herkese, her zerrene kadar kıskanıyorum. Daha çok şey yaşayacaktık. Sen gittin gideli yaşayamıyorum bile ben. Sanki ruhum çıktı canımdan, kokunu alamadığım gün...
Ne güzel gülüyorduk değil mi ? Ama şimdi eskiler bir anlamı yok diyoruz. Eskinden bizdik. Sen ve ben değil. Eskiden şimdi özlediğim tenin, benim tenimdi. Ne güzel anılarımız vardı beraber. Hepsini nasıl sildin? Nasıl silebildin? Ben her bir zerreni ezbere bilirken. Neden yoksun ? Neden gittin? Gözyaşlarımla beraber neden bırakıyorsun? Ağlamama dayanamayan sen, ağlatıyorsun. Çok saçma değil mi ? Canımı yakanın, canım olması... O güzel ellerin şimdi hangi bedenin üzerinde ? Senden sonra ben bedenimden nefret ederken.
Senden sonra çok değiştim ben sevdiğim. Gülemedim bir daha, durmadı gözyaşlarım. Alıştım gidenlere, gitmelere. Büyüdüm ben senden sonra. Her gece hayalini kurarken, sen her gece başkalarının yanındaydın. Huzurum gitti benim, seninle beraber. Ölmekte, gitmekte, gelmekte, dönmekte beraber derdik. Giden sen oldun, ölende ben...
Seni gördüğüm günü dün gibi hatırlıyorum. İlk mesajını, ilk buluşma, ilk öpüş, ilk kokunu hissedişim. Unutamadım ben ilkimi. Affet beni, unutamadım. Ve sevdiğim şunu da söyleyim, benim gittiğim gün sen bana geri geleceksin...