Soğuk havanın verdiği titreme ile siyah kapşonlu hırkama dahada sarıldım.Ahşaptan yapılmış kahverengi sehpadan kahvemi aldım ve huzurla bir yudumun boğazımdan aşağıya inmesine izin verdim.Kendimi bildim bileli kahveyi çok severdim hiç durmadan kahve içebilirdim bu düşüncelerimden sıyrılarak bulunduğumuz odanın içindeki şömineye baktım ve o an gözümün önüne Savaş ile eğer başka şekilde karşılaşsaydık normal bir ilişkimiz olurmuydu diye hayaller kurmaya başladım ah hadi ama Alya saçmalığı kes o dağ ayısıyla normal bir ilişki? hiç sanmıyorum.Savaşın o ifadesiz sesi beni kurduğum saçma hayallerden çekip aldı.
"Ne düşünüyorsun?"
"Düşünmüyorum hayal kuruyorum"dedim en cılız çıkan ses tonumla
"Çok saçma "dedi omzunu silkerek.
"Neden sen hayal kurmazmısın?"dedim şaşkınlıkla,nasıl bir insanoğlu hayal kurmadan yaşardı? Gerçi ona yaşamak denirse.. birden gelen sesle irkildim
"Hayatın Siyahken Mavi hayaller kuramassın"
