Wat nu?! Deel 2 :)

38.

(Vanuit Maud)

Die middag liep ik naar de wc van de dansschool. De les was net afgelopen en godzijdank ging het nog goed ook. Abigail had me nauwelijks aangekeken en ik had gewoon normaal tegen haar gedaan. Ik moest boven haar gaan staan. Toen ik de wc inliep hoorde ik ineens een raar geluid. Toen ik dichterbij het hokje kwam herkende ik het geluid. Was er iemand aan het overgeven? Ik wachtte even en even later ging het hokje open. Ik was verbaasd over wie er naar buiten kwam. Abigail. Ze keek me eerst even geschrokken aan, maar herstelde zich snel. "Wat deed jij nou?" Vroeg ik. Abigail keek boos achterom en zei:"dat gaat je niks aan." Ik zei:"Je denkt toch niet dat...?" Abigail zei:"ik denk helemaal niks meid." Normaal zou ik al lang weg zijn gelopen, maar er was meer aan de hand. Abigail had een geheim. Het was even stil en ik zei:"Je stak je vinger in je keel he?" Abigail keek verschrikt in de spiegel. "Wat?" Zei ze. Ik zei:"ja, ik weet het zeker." Abigail keek me aan en zei:"dat gaat jou helemaal niks aan." Ik zei:"jawel, doe normaal. Al die tijd dat jij tegen mij zei dat ik problemen had, had jij die zelf net zo hard..."

(Vanuit Ilse)

Ik zat nog steeds op de bank met een deken en ik staarde uit het raam. Bart was met Josefine boodschappen doen. Ik voelde me slap. Ik had geen idee waar ik last van had. Ja, ik was moe en ongesteld, maar verder had ik geen idee. "Hey schatje!" Riep Bart vanuit de gang. O, ze waren dus al terug. "Hey!" Zei ik. Bart kwam met Josefine op zijn arm de kamer binnen en zei:"hoe voel je je?" Ik zei:"wel goed hoor. Gewoon beetje moe. Ik help wel even met uitpakken." Ik wilde opstaan maar Bart zei:"nee, zitten jij. Ik ga dat doen en ik kom zo bij je." Ik lachte en zei:"oke meneer, sorry." Bart gaf Josefine aan mij en ik zei:"was het leuk met papa?" Josefine lachte dus dat zou wel een ja zijn. Ik glimlachte en gaf haar een kus. Toen Bart klaar was met de boodschappen kwam hij bij ons zitten. "Je bent bleek." Zei Bart. Ik zei:"volgens mij ken jij mij lang genoeg om te weten dat ik altijd bleek ben als ik ongesteld ben." Bart lachte en zei:"ja, dat weet ik." Ik lachte en zei:"gemeen ben jij. Je wilde het er gewoon even inwrijven." Bart lachte en zei:"natuurlijk schat." Ik lachte en zei:"papa doet gemeen he Joos?" Josefine keek me met grote ogen aan en zei:"ja." Ik lag in een deuk en Bart zei:"leuke dochter heb ik." "Leuke man heb ik." Zei ik. Bart lachte en gaf me een kus op mijn neus. "Zo goed?" Zei hij. Ik glimlachte en zei:"bijna." Bart lachte en zoende me. "Ja, zo is het helemaal goed." Zei ik lachend.

(Vanuit Maud)

Even leek het erop dat Abigail me ging slaan, maar tot mijn verbazing barstte ze in tranen uit. "Ik weet niet meer wat ik moet doehoen!" Snikte ze. Ik wist op dat moment ook even niet wat ik moest doen maar ik besloot toch mijn armen om haar heen te slaan. Zij was niet gemeen, het was de eetstoornis. "Rustig Abigail..." Zei ik terwijl ik over haar rug wreef. Na een tijdje werd Abigail rustiger en vertelde ze me het hele verhaal. Over dat ze al jaren moeite had met eten en jaloers op mijn was omdat ik mijn eetstoornis overwonnen had, dat ze me daarom onderuit probeerde te halen en zich heel schuldig voelde toen dat was gelukt. Dat ze al een tijd niet of nauwelijks at en dus ook spuugde. Ik was verbaasd over haar eerlijkheid. "Ik kan je helpen." Zei ik. Abigail keek me met betraande ogen aan en zei:"wil je dat nog wel? Na alles wat ik jou heb aangedaan?" Ik zei:"natuurlijk wil ik dat! Je verdient een tweede kans." Abigail glimlachte en gaf me een knuffel. "Je bent een held." Fluisterde ze.

COMMENTS?
TIPS?