DOKTOR VE HEMŞİRE

1-New Hospital!

      Pazartesi sabahlarından nefret ederim. Hayır niye yeni bir haftaya başlıyoruz. Tatilde kalalım işte.

     Mesailer,ek mesailer, çok mesailer bunaldım vallahi. Birde ev arkadaşım Özge olmasa yandımmm.

"Naaaz! Kahvaltı hazır hadi gel."bütün ev işlerini üstüne yıkmamışım gibi birde her sabah kaldırıyor beni.

"Özge sen niye hiç yorulmuyorsun ya. Off. Tamam kalktım."diyorum ve kalkıyorum yataktan.

Terliklerimi giyerek lavaboya yürüyorum. 1-Altın Kural: Elini yüzünü yıkamak şart.

"Elimizi yüzümüzü yıkadık değil mi?"diyor ve sofraya oturmayı işaret ediyor.

"Özge vallahi senin yerinde olsam kendimle hiç uğraşmazdım."diyorum ve oturuyorum sofraya. Arkasından o da oturuyor.

"Çünkü sen üşengeçsin beybisi."ben gerçekten üşengecimdir. Kumanda yeremi düştü? Televizyon izlemekten vazgeçerim. O kadar yani.

"Bugün ilk iş günün. Artık sorumluluk sahibi olmalısın Naz."hıhı peki tamam.

"Canım arkadaşım kaç yıldır tanıyamadınmı beni."diyorum ve ekmeğimden koca bir ısırık alıyorum.

"Değişmen lazım"diyor ve bende karşılık olarak gözlerimi deviriyorum.

WELCOME TO MOTHER!

Yukarı çıkıyorum. İlk gün bugün aynı zamanda gösterişli, sade ve şık olmam lazım.

Dolabımın kapağını açıyorum. Şimdi ne seçeyimm. Beyaz gömleğimi elime alıyorum ve inceliyorum. Sade ve şık.

Altına ise Özge'nin böyle zamanlar için aldığı mor kumaş pantolonumu giyiyorum. Takı olarak gösterişli ve sade bir set takıyorum.

Saçlarımı at kuyruğu yapıyorum. Gözlerime eyeliner çekip partalıcı sürüyorum kıvrımlı dudaklarıma.

Siyah süvet topuklu ayakkabılarımı geçiriyorum ayağıma ve işte hazırım.

Aynanın karşısına geçiyorum ve bakıyorum kendime. Tamam. Ne eksik ne fazla!

"Naaz! Hazır mısın?"en çokta neye üzülüyorum biliyor musunuz dostlar! Özge'yle aynı hastanedeyiz ve o benim hastanedede peşimden koşturacak.

Hem ev hem hastahane çıldıracak kız.

Düşüncemi raflara kaldırıyorum ve Özge'nin yanına gidiyorum.

"Hadi çıkalım canım."diyorum ve kapıyı kapatıyorum.

"Araban nerde Naz?"diyor ve bende etrafıma bakınıyorum. Hakikaten nerde bu araba?

"Bilmem. Nerde olabilir."diyorum ve kafamı kaşıyorum.

"Sen gerçekten salaksın Naz. O koca arabayı nerede kaybettin?"ha ne kaybetmesi. 2 sokak ileriye koydum ben.

"Yok be Rana'ların sokağına koydum. Yer yoktu burada."diyorum.

"İyi ben gidiyorum sen gelirsin."diyor ve arabaya binip gidiyor.

Arka sokaklara girip arabayı buluyorum. Kilidini açıp yerleşiyorum içine.

Nazcım hala arabayla bakışacak mısın yoksa ben mi süreyim arabayı.

Yok be dalmışım. İç sesime cevap verip sürmeye başlıyorum arabayı.

Anayolda ilerliyorum ve soldaki sokağa giriyorum. Oradan düz gidince anayola tekrar çıkıp sağa dönüyorum. Ve işte hastane.

Çok güzel betimliyorsun aşkım.

Tşk bbğm. Otoparka park ediyorum ve başhekim bölümüne giriyorum.

Başhekimin kapısını çalıyorum ve içeriden zayıf bir erkek sesi geliyor.

"Gir."gelen komutla açıyorum kapıyı. Bu yaşta başhekim mi olur ya? Hep bunlar torpil meselesi biliyorum ben.

"Merhaba ben Naz Yılmaz. Hastanenize yeni gelen ameliyat hemşiresi."diyorum ve elimi uzatıyorum.

"Merhaba bende Yaman Özsaraç. Hastane başhekimiyim."diyor ve oda uzatıyor elini.

"Kaç yaşındasın ve hiç başka yerde çalıştın mı?"diyor ellerini birleştirerek.

"20 yaşındayım daha önce bir hastanede ameliyat hemşiresiydim yine."diyorum.

"Niye o hastaneden ayrıldın yani özel bir sebebi yoksa?"çok mu lazım çünkü hatırlayıp sinir olmayayım.

"Ya aslında özel ama anlatabilirim. Ya şey bir hemşire daha vardı problem yaşıyordum onunla."diyorum -hmm öylemi-der gibi bakıyor ve bende kafa sallıyorum.

"Peki bugün başlayabilirsin sana üniforma verelim. Imm takip et beni."diyor ve takılıyorum peşine. Bir odaya giriyoruz ve bedenimi soruyor.

"Hangi beden giyiyorsun?"ahahh buda sorumu ya? Belli olmuyor mu?

"Small"diyorum ve lacivert üniformaları tutuşturuyor elime.
"Teşekkürler!"diyorum ve gülümsüyorum.

"İş başı yapabilirsin. Fakat bugün çok ameliyat yok. Sen ameliyat olmadığı zaman pansiyon, iğnelere falan bakarsın."diyor ve bende başımla onaylıyorum.

"Şimdi acilde falan bekle. Bir iş çıkarsa yardım edersin."diyor. Bende acile gidiyorum ve beklemeye başlıyorum. 

Telefonumu çıkartıp ÖZGEM'i bulup arıyorum.

"Kanka neredesin. Ben acildeyim."

"Ben birazdan gelirim bekle orada."

"Çabuk gel."

"Tamam tamam."diyor ve kapatıyor herzamanki gibi suratıma.

Oturup beklemeye başladım. Tabii bir süre sonra canım sıkıldı. Telefonumu çıkarıp instagrama girdim.

İlk karşıma çıkan fotoğraf sinirimi daha çok bozdu.

Hayır ilk fotoğraf Sevde'nin fotoğrafı olursa tabiki benim sinirim hızla yukarıya çıkar.

Sevgilimden ayrılınca ben. Bak bak bak bak. Sen kusura bakmada sevgilinden ayrılınca travestilere benziyorzun.

"Kimler burdaymış?"diyor ve içeriye giriyor Özge.

"Otur bakalım."diyorum ve karşıma gelip oturuyor.

Etrafta bakınıyorum. Kimse göremeyince eğiliyorum. Tabi oda eğiliyor.

"Sizin başhekim çok yakışıklıymış. Bizimki dedem yaşında lan!"diye sitem ediyorum o da katıla katıla gülüyor.

"Ee ne sandın canım."oo havalı.

***

(Merhaba arkadaşlarr! Ben DVH-doktor ve hemşire-yazarınız sude. Votelemeyi ve yorum yapmayı unutmayalım zshsnxh. Ha birde telefondaan yazdığım için oyuncular ve ithaf bölümünü yapamıyorum. En kısa zamanda yapacağım ama.)

TEŞEKKÜRLER!