İHANET SARMAŞIĞI

6. Bölüm

*Marry sana bir şey söyleyeceğim (dedi Perihan)

-Söyle tabi canım seni dinliyorum

*Marry, aynı evde yaşama fikrine bayıldım biliyor musun.

(Marry Perihan'ın bu sözleri karşısında gözlerini fal taşı gibi açarak)

-Aaaa tatlım benim gerçekten mi?

*Evet gerçekten, en kısa zamanda eşyaların ile bekliyorum canım.

-Teşekkür ederim kuzum, en kısa zaman da kapını çalacağım.

Perihan ve Marry saleplerini içtikten sonra kantinden kalkıp sınıflarına doğru yol almaya başladılar.

Fred hala işsiz bir halde oğlu ile dışarıda geziyordu, Steven halinden memnun bir şekilde güle oynaya babasının elinden tutmuş seke seke yollarda yürüyor ve huzur buluyordu, aradan fazla bir zaman geçmeden Fred oğlunu yakın bir ahbabı olan Calloni'e bıraktı, hemen dışarı çıkarak hızlı adımlar ile iş imkanlarının yoğun olduğu ve şehrin en işlek semtlerinden birisi olan ''Kolner Domm'' caddesine doğru yol aldı. Fred uzun ve meşakkatli bir yolun ardından nihayet Kolner Domm'a varmıştı. Soğuk ve ayaz havanın etkisiyle kıp kırmızı kesilen burnu ve elleri Fred'i oldukça zorluyordu, ayakkabıları o kadar çok su almıştı ki ''vıcık vıcık'' seslerini kulakları ile rahatlıkla duyabilen Fred bütün zorluklara rağmen iş aramaya devam etti. Uzunca yürümüş olduğu yoldan etkilenmiş olacak ki bir an duraksadı, başı hafif bir şekilde dönmeye başladı, oturacak bir yer bulamayan Fred bir anda kendini yerde buldu, açlığın ve soğuğun etkisiyle iyice yıpranan bedeni salıvermişti kendini karla kaplanmış yolların üzerine. Etraftaki meraklı bakışlar Fred'in dikkatini çekti ve başını sağa sola sallayarak kendine gelmeye çalıştı, düştüğü yerde yanında bulunan sokak lambasından yardım alarak ite kalka ayağa dikti bedenini, başını gökyüzüne doğru kaldırarak derin bir nefes aldı, gözleriyle etrafı süzer şekilde bir bank aradı, 30 metre kadar ileride bir tümsek gördü ve oturmak için yürümeye devam etti, etrafında olan bitene fazla aldırış etmeden yoluna devam eden Fred tümseğe bir anda atıverdi kendini, bir anda karşısında bulunan restoranın camına ilişti gözleri, bir iş ilanına benzeyen yazı yazılmıştı kağıda, okumakta zorlandı, yavaşça yerinden kalkıp restorana doğru ilerlemeye başladı, insan kalabalığının yoğun olduğu bu cadde de yürümek dahi bir hayli zordu, sonunda restoranın yanına geldi ve camda yazan yazıyı okudu (Garson aranıyor...) Fred bu yazıyı görür görmez mutluluktan havaya uçar gibi oldu, yorulmuş ve aç bedeni gitmiş yerine diri ve kuvvetli bir adam gelmişti sanki, yere düştüğünde kıyafetlerine yapışan karları temizledikten sonra bir anda restoranın içerisinde buldu kendini, karşısına takım elbiseli hafif tombul bir beyefendi çıktı, adamın yanına yaklaşarak...

*Bayım af edersiniz, garson alımı içim kiminle görüşmem gerekiyor?

-Buyurun beni takip edin...

Diyerek lüks restoranda ilerlemeye başladılar. Harika bir mekandı, ışıl ışıl parlayan avizeler, beyaz örtüler ile titizce kaplanmış masalar, masaların üzerinde bulunan vazoların içerisindeki orkide çiçekleri, parke ile kaplanmış şık ve ahşap görünümlü tabanlar, her şey olağanüstü görünüyordu.

Fred ve adam biraz daha ilerledikten sonra Müdür yazılı kapıya vardılar, görevli kişi 3 kez kapıyı tıkladıktan sonra içeriden bir ses yükseldi...

-Geeeel

(yetkili kişi içeri girer)

*Efendim bir bey garsonluk için başvuru yapmak istiyor.

-Çağır bakalım içeri.

*Bayım buyurun sizi bekliyor.

Fred heyecanlanmıştı, kabul edilirse çok güzel bir işe sahip olacaktı, biraz bekledikten sonra yavaş ve sakin adımlar ile içeri doğru ilerledi, açık kalan kapıyı kapattı, arkasını dönüp kafasını kaldırdığında gözlerine inanamadı, karşısında zengin yaşantısı zamanında yakın bir dostunun tanıştırdığı arkadaşı vardı. Çok mahcup bir hal almıştı bedenini, fazlaca utanmıştı, fakir olmaktan değildi bu utangaçlık, fakat bir zamanlar aynı sınıfta yer aldığı ve yüzünü bir kaç kez gördüğü kişiden iş isteyecekti. Biran tereddüt etti, kapıyı kapatıp arkasına bile bakmadan kaçmak istedi, biraz duraksadı ve oğlunu düşünmeye başladı, bu düşünce Fred'i olduğu yerde tutmaya yetti de arttı bile, uzunca süren sessizliğin ardından Müdür ''Blink'' bu sessizliği bozdu.