Ne diyeceğimi bilemedim sadece gözlerinin içine bakıyordum.Yanaklalarımdan kulağımın yakınlarına doğru kızardığımı hissediyordum.Konuşmayı unutmuştum sanki.
"B-ben.. "dilimi bulduğumda bile kekeliyordum. Evet gerçekten böyle bir şey beklemiyordum hem de hiç.O da konuşamadığımı anlamış olacak ki hemen cevap verdi;
"Hiç bir şey söyleme. Sadece gitme. Lütfen." ellerimin üzerindeki elini yavaşça elimin üzerine vurdu ve gözlerini bana çevirerek derin bir nefes aldı ;
"Şimdi işine geri dönebilirsin."dedi ve kendi sandalyesine gitmek için ayaklandı bende yavaşça ayağa kalktım, kapıya açtım ve sessizce dışarı çıktım.Yavaş adımlarla masama giderken ruh gibiydim.Masama oturduğumda bir durum değişmemişti, beynim az önce algıladıklarını kabul edemiyordu.Yavaşça kollarımı birleştirdim ve başımı yasladım.Kesin olan gerçekleri
maddelere sıralamıştım bu sayede ileri de nasıl bir davranış içerisinde olacağımı kesinleştirecektim.
Madde 1:Ben geri buraya gelerek tükürdüğümü yutmuş oluyorum.
Madde 2:Onu dün gece eve almakla hataların en kötüsünü yaptım.
Madde 3:Bu yaptığı bir jest değil benim için sabah erken uyanmalara devam demekti.
Yavaşça başımı kaldırdım ve gözlerimi yumarak ve gülümseyerek derin bir nefes aldım. Etrafımda değişik bakışların ağırlığını hissediyorum ama sanırım ilgilenmiyordum.Gözlerimi açtım ve etrafa göz gezdirdim.Masamdan her sabah eksik olmayan dosyalardan birini alıp yüzüme taktığım bana göre masum gözüken gülümsemeyle incelemeye başladım. Kendimi programlandırılmış robot gibi hissediyordum.Telefonum çalmaya başlayınca hemen cevap verdim çünkü zil sesim şu anda kulağıma iğrenç geliyordu;
"Özde şu anda ne kadar komik ve şirin göründüğünü farkında mısın?" Bu kimdi şimdi?
"Kimsin ve ne istiyorsun? "
"Biriyle böyle mi konuşursun hep?Yoksa bu kızgınlığını bana mı özel." sesindeki yakınlık midemi bulandırdı:
"Ne istiyorsun? "sesim bir volt artmıştı ister istemez.
" Ne mi istiyorum.Hım.Biraz eğlence herhalde."
"Kapat.Zamanımı senin gibiler için harcayamam."bir iki göz bana çevrilmişti.Onun kapatmasını beklemeden yüzüne kapattım. Sabah sabah uğraştığım şeyler gerçekten başımı ağrıtmaya başlamıştı.Telefonu çantama sıkıştırdım ve az önceki yaptıklarıma konsantre olmaya çalıştım.Ses tanıdık değildi ve ilk söylediklerine göre çok yakınımda biriydi. Kesin oydu. Aklı sıra benimle özel numarada konuşup eğlenmeye çalışıyordu.
Ama ses onun sesine benzemiyordu. Yakında bunun da kokusu çıkardı zaten diye düşünüp bu konuyu zamana bıraktım ve öğlen arası da dahil akşama kadar çalıştım.Masamdaki dosyalar bitince yarın hallediceklerimin bir kısmını da alıp halletmiştim ve çok yorulmuştum.Gözlerim yavaşça kapanmaya başlamıştı ve kolumun üzerine başım yasladığımı hatırlıyorum sonrası karanlık.
Ceyhun'un ağzından;
Çıkışa doğru ilerliyordum.Ama onun masasının başımda olduğunu görünce yanına gitmeye karar verdim ve ona doğru yürümeye başladım. Kollarını birleştirmiş ve başını da kollarının üzerine koymuştu.Ama yanına geldiğimde uyuduğu farkettim.Uyurken huysuz görünmüyordu tam aksine çok değişikti. Onu burada bırakamazdım Yavaşça onu uyandırmamaya çalışarak kucağıma aldım.Yarın çantası için telaş yapacağını bildiğimden telefonu ve çantasını da kolumun altına aldım.Aniden kafasını göğsüme yaslayınca yavaş adımlarla arabama doğru gittim ve onu arka koltuğa yatırdım.Çantası ve telefonunu da yanına bıraktım.Ön koltuğa geçerken yarın onu evime götürdüğüm için kızacağını biliyordum.Ama pek de umursadığım söylenemezdi. Yani sanırım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SADEM
Romanceİki yıl önce aşk adına kalbindeki bütün kapıları kapatan biri yeniden herşeyi unutup tekrardan birini sevebilecek mi? Yoksa onun geri gelmesiyle onu affedecek mi? Ya da onu hayatından çıkarıp yeniden aşık mı olacak en yakınına? Çok yakınına.
