Yagmur/'un Cinayeti

Yagmur'un Bisikleti

Her taraf karanlikti. Yani benim icin. Ben hayata sanki bir gunes gozlugunun arkasindan bakiyormus gibiyim. Neden mi?

Cunku kucukken birisini oldurmustum. Hem de tanimadigim, daha once hic gormedigim birisni. Simdi bir sey soylicem guleceksiniz. Ben o zavalliyi yanlislikla oldurdum. Nasil mi?

Butun cocuklarin sevdigi genellikle babalarinin ogrettigi once dort tekerlekle baslayip iki tekerlele devam edilen eglenceli ve bir o kadar da olumcul aletle.

Bisikletle.

-Yagmur... Gel kahvalti hazir.
Annemin bu uyarisi beni bu dusuncelerden uyandirdi. Her zamanki gibi cevap vermeden elime gecirdigim hatta okumak icin golge bir yer buldugum fakat okumak yerine dusuncelere daldigim o kitabi kapatarak eve dogru yoneldim. Bahcedeydim ve annemin o ciliz sesi, butun herkesin benim kahvalti yapacagimi ogrenmesine neden olmustu.

Evet yine sacma sapan bir kahvalti. Ekmegimi bandirdigimda ayni bir volkan gibi patlayan yumurta iste istedigini yine yapip butun tabagima yayilmisti ve beni gicik etmeyi yine becermisti.

Beyazini sarisindan ayirip sadece beyazini yedigim yumurtayi bitirdikten ve iki siyah zeytin ve bir parca beyaz peynir yedikten sonra annemin sikca hatirlattigi o kelimeyi annem hatirlatmadan once soylemek istemistim.
-Afiyet olsun.

Basarmistim. Ayni bir cocuk gibiydim. Ailesini zorla oyuncakciya sokup o istedigi oyuncak bebegi aldiran bir kiz cocugu gibi.

Tam yine kimsenin gormedigi fakat benim etrafi karanlik gormemi saglayan hayali gozlugumu yeniden takacakken annemin beni kollumdan cekmesiyle duraksadim.

-Nereye gidiyorsun?
-Disari.
Elimle kapiyi isaret ettim.
-Bugun yazliga gidicez. Artik 17 yasindasin. Cantani ben mi hazirliyim.
-Hayir. Gerek yok. Ben zaten gelmiyorum. Annemin beni tutmasiyla takamadigim hayali gozlugu yeniden takacakken annem yine lafa baliklama daldi.
-Oraya zaten...
-Anne tamam.
Ne soyleyecegini biliyordum. "6 yildir gitmiyoruz." O olaydan beri.
-Ne tamami. Oraya 6 yildir gitmiyoruz. Bu birinci. Yaz mevsimindeyiz hava bunaltici sicak. Bu ikinci. Ayrica yazlikta ne var? Bu da ucuncu.
-Anne. Yazlikta ne mi var? Bunu gercekten bana mi soruyorsun?
-Evet sana soruyorum.
-Peki. Bisikletle o hic tanimadigim cocugun uzerinden gectim. Siz de onu pakeiyip gomdunuz. Ve o cocugu nerede mi gomdunuz? Yazlikta. Ve o zavalli cocugu nereye mi gomduzunuz?
Devamini tam getirecekken annem soylediklerimi dinlemekten bagirdigimi anlayamamisti ve simdi aklina yeni gelmisti. Elini agzimin ustune koyarak susmami saglamisti.

Benim gozlerimden iki damla yas akinca annem susacagimi anlayip ellerini gercekleri kendime aci vererek, kendimin uzulecegini bile bile soyleyebildim agzimdan cekti.

Annemin gozleri doldu. Ama hemen toparlanip;
-Nereden cikartiyorsun bunlari? Hadi hadi cantani hazirla.

Cantama uc bes parca kiyafet koyup arabaya bindim. Cama kafami yasladim. Arabanin hizi yuzunden gozlerimden kayan agaclar uykumu getirmisti.