Peer of Love (Memories) Second Part [COMPLETE]

**Chapter Eighteen** +My last day with him+

Yeobo,

Ang sakit.. Bawat oras na tumatakbo... 

KAILANGAN KONG SULITIN.

Bawat araw na lumilipas.. umiiyak ako.

Bawat minuto... dumudugo ang puso ko...

bawat segundo... 

NAMAMATAY NA AKO.

Di ko alam... wala akong tiyak na kasiguraduhan sa buhay ko kung ano ang mangyayari sakin after ng araw na to.

Ang hirap noh? Napakahirap... napakasakit.

Sino ba kasi ang naka-imbento ng pagmamahal? bakit pati ako nadamay?

Bakit... ang sakit sakit ng nararamdaman ko? 

Di ko na kayang tulungan pa yung sarili ko sa nararamdaman ko. 

Meron bang gamot na.. makapagpapawala nito? 

MERON BA?

~Shana-Mi.

-----------------------

----------------

(Shana's POV)

Nagsimula na naman ang panibagong araw..

Pagkagising na pagkagising ko.. cellphone ko agad yung tinignan ko..

May tumatawag kasi eh..

Sinagot ko..

"S-sha-na...." boses ni Lorraine ang naririnig ko..

Napatayo agad ako sa kama ko.

-----------------------------

---------------------------

at exactly 5:25 am... dumiretso na agad ako ng ospital.

"Where is he now?" tanong ko agad nang makasalubong ko si Jake.

"Nasa kwarto niya pa din."

Nagmadali agad ako na puntahan yung kwarto niya.

"Shana..." si Tita. umiiyak sila... 

"A-anong.. nangyare?"

"Bumibigay na ang katawan nya." sagot sakin ni Dave na nakayuko lang sa may upuan at umiiyak.

Nasapo ko yung bibig ko at nilapitan ko si Kean na... tulog.

umupo ako sa tabi niya at hinawakan ko yung kamay niya.

Sila naman... lumabas.. kaya, dalawa na lang kami sa kwarto.

"K-kean.. Lumaban ka naman.. ang laki na ng pinayat mo." bulong ko sa kanya..

Hinalikan ko yung kamay niya.. at hinigpitan ko yung pagkakahawak ko.

"Magagalit talaga ako sayo.."

Lord.. palakasin mo naman siya..

Mahal ko po siya eh.. SOBRA.

Lord.. wag muna huh. Ang dami ko pang gustong gawin.. na 

KASAMA SIYA.

Gusto ko pang sumakay ng barko na kasama siya.. and mag-a-ala.. Jack and Rose kami ng Titanic..