Luhan's POV
mabilis na tumakbo ako papuntang hospital kung nasan si tiffany, hindi ko alam. kinakabahan ako.
"Miss, Stephanie Hwang, anong room?"
"Room 504 sir" Dali dali akong pumunta roon
Palaagi kong sinsabi na sana mawala na siya, na ayoko sa kanya pero sa totoo lang.. ayoko ko, bestfriend ko si tiffany since we were little siya nakakaintindi sakin siya nandyan para sakin. Oo nagalit ako ng todo sa kanya 'cause her decision is so selfish, how can she say she love me if this is hurting me?
But now, I get it. I get why she chose to be selfish.
"anong nangyare? okay naba siya?"
"okay na siya, ganito daw talaga ang mga sintomas, why are here by the way? acting as if you care" taeyeon said, Can't I care? she's my bestfriend? ugh whatever
nakita namin gumagalaw na si tiffany at dahan dahan niyang binuklat ang kanyang mata.
"oh ano kamusta pakiramdam mo" tanong ni Taeyeon sa kanya.
"Okay na ko salamat" napatingin siya sa saka ngumiti
"Sige, bili lang ako ng maiinom sa labas" sabi ko saka umalis.
Tiffany's POV
Ang saya namang makita si Luhan ng bagong gising sa harap ko hihi tas bibilan pako ng inumin ay kami pala
"taas ng ngiti ah abot langit, nahimatay ka na nga at nagii-iyak sa mall ng parang bata parang wala lang"
"yun naman kasi sanay na akong mangyare yon pero yung andito si Luhan pag kagising ko di ako sanay haha" sagot ko
"mahal na mahal mo no? kahit dalawang taon grabe yung trato niya sayo nihindi nabawasan pagmamahal mo?"
"hindi" maikling sagot ko
"Bakit?"
"Kung titignan mo ng mabuti dapat sakin galit ang lahat, dapat ako yung minumura hindi siya, kaya okay lang sakin yung dalawang taon na yon kasi pinili ko to eh. I made the most selfish decision so I should take the consequences" ngiti ko
"I really really want to know more about you, your bravery makes me even more curious about you, okay lang ba kaibigan tayo kasi ako antagal na kitang gustong kaibigan"
"oo naman! alam mo ba you're the first one na gusto akong maging friend ever since I was a kid wala akong kaibigan pwera kay ..Luhan" masaya kong sagot at natawa naman siya
"Pero tiffany I have a question for you na curious na curious ako"
"Ano yon?"
"Why?"
"huh?"
"Why did you chose not to do the operation, I mean I know you have a chance" napatigil ako oo nga bakit ko ba piniling wag gawin siguro kasi ..
"siguro kasi I don't have any reason na? haha may chance taeyeon pero kakapiranggot, pano pag hindi naging successful? edi wala na agad ako? saka that's why I did this decision eh, kaya ko piniling maging selfish kasi ayoko ng igrab yung chance na yun para sandali lang talaga na asawa ko si Luhan, pag nabuhay ako he'll suffer for the rest of his life and I don't want him to hate me even more." napangiti ako
"Alam mo ba gusto kong kaawaan niya ako kahit yun lang, kasi kung maawa siya sakin, aalagaan niya ako diba? dalawang taon na akong naging selfish tuloy tuloy ko na rin lang. Alam ko nasasaktan ko siya ng sobra sobra. sandali na lang naman din eh ramdam kona" dagdag ko
"still take the risk, kay luhan lang ba umiikot ang mundo mo? maraming nagmamahal sayo tiffany"
"Taeyeon kasi hindi mo alam eh, si Luhan yung hero ko alam mo ba nung namatay si mama siya yung nandyan para sa kin kasi si papa naglayas hindi niya kinaya pagkawala ni mama nalimutan niya atang may anak siya eh haha, tapos taon taon siya lang nakakaalala ng birthday ko kasi si papa laging busy tapos alam mo ba lagi akong binubully siya yung laging anjan para sakin.. sobra sobra yung impact niya sa buhay ko taeyeon kaya kung tinatanong mo kung sa kanya lang umiikot ang mundo ko oo sa kanya lang"
Luhan's POV
Narinig ko lahat ng usapan ni mula dito sa pinto
Ganon ba? ganon ba ako nagbago? ako ang dahilan kaya ayaw niya gawin ang operasyon? hindi ko alam na may mas dinadala siyang sakit sa loob niya kesa sa sakit niya. Awa? kahit awa mula sakin tatanggapin niya? ganon na siya kadesperada?
Pumasok ako sa kwarto dala ang inumin na binili ko, sabay silang napatingin sakin at kita ko luhang tumutulo mula sa mata niya
"Taeyeon labas ka muna may sasabihin lang ako" agad agad naman siyang lumabas. isang minuto kaming nagtitigan
"magpaopera ka." sambit ko
"nang-alin? boobs? di naman maliit ka"
"jusko hindi yon, seryoso tiffany. You should take the risk, don't think about me okay? isipin mo naman sarili mo. pano tayo magkakaanak kung mawawala ka ayokong maging byudang walang anak" yes like this. this will make her..happy
"huh? a-anak?" sagot niyang namumula
"oo kaya pagisipan mo please para din sayo" sagot ko sabay labas sa kwarto nakita ko namang nakasandal sa dingding si taeyeon
"naks improving ah, inlove kana ba?"
"Awa."
"wow so awa okay, okay i don't care as long as your 'awa' will make her happy it's good."
BINABASA MO ANG
Killing Me Slowly:Pls Don't kill me like this.
RomansaBaket kailangan pang unti unti nya akong saktan. mahirap bang maghintay hangang sa mawala ako? Gusto ko lang naman kasama ung taong mahal ko sa araw na mamatay ako.