Bugun içimdeki sensizliğin ilk günü.Ben seni unutmaya kıyamıyormuşum,onu fark ettim.Kolay unutamadım evet ama,sen sende hatırlanmaya değer birşey bırakmadın.İçimdeki seni kendin öldürdün.Sadece inanmak istemiştim sana.Onu da fark etmemiştin.Sahi bana gelince kör mü oluyor gözlerin,kalbin? Yazdıklarımı duygularımı ve en önemlisi aşkımı görmedin,görmek istemedin.Doğru bazı şeyler okunsun diye değil;dokunsun diye yazılır.O yazıları okumayı geçtim,dokunmuyordu bile sana!
İstediğin oldu sonunda.Bugun sensizliğimin ilk günü.Hadi git artık benden.Seni düşünmüyorum artık,başkasına şiir yazacak bu kalemler artık.Senden kalan izler kalsın,fark etmez.Artık acıtmıyor.Her hücrem sana "elveda" diyor artık.
Artık sensizlik canımı acıtsın istemiyorum.Canımı acıtan tek şey onun sakalları olsun.Seni görünce parlamıyor artık gözlerim.Gitme vaktin gelmiş hatta geçiyor.
