Karşı gelemiyordum.
Ona karşı gelmeyi istesemde bir şekilde ona doğru çekiliyordum.
" Tamam, ne istersen.." Dedim ve karşısında dikildim.Nefesini seslice dışarı verdi. Kabul etmeyeceğimi sandı. Ama yanılttım onu.
Marilyn'i tanımayı istiyorum ve elime geçen her fırsatı değerlendireceğim.Gözlerine baktığımda hala hayata tutunmaya çalışan gerçek Marilyn'i bulduğumdan beri onu tanımayı ve kendisini bulmasını istiyorum.
"O halde gel benimle." Dedi ve bu sefer bileğimi değilde elimi tutarak yanında yürüttü beni.Elini tutarak yürümek o anda garip hissettirmişti. Hiç hissetmediğim duyguydu sanki. Sahiplilik duygusu.
" Röportaj ne olacak peki?" Kapının önüne geldiğimiz için elimi çekmek istedim ama bırakmadı. Bende istemediğim için tutuşumu gevşetmedim aksine kuvvetlendirdim.
" Umurumda değil. "
" En azından haber ver."
Bu kadarı sorumsuzluğa girerdi. Benim yüzümden kötü bir imaj kazanmasını istemezdim.
Cebinden telefonunu çıkarıp birini aradı. Menajeri olduğunu tahmin ediyordum.Kısa bir konuşma yaptıktan sonra telefonunu kapatıp odanın ortasına fırlattı.
Yüzüme bakıp gülümseyince sırada ne var diye düşünüyordum.
"Normalde arayıp söyleme gereği duymazdım."
"Ve bunu da ben istedim diye yaptın, öyle mi? "
Başını salladı. Sonra da kapının üzerinde ki tuşlara basıp şifreyi girdi.Sifreyi görmüştüm.
Kapıyı açmasını beklerken önünde dikilince elimi kapıya götürüp açacağım sırada beni durdurdu.Ona baktığımda tuhaf görünüyordu. Ne olabilirdi bu kapının ardında?
" Çok nadiren girerim bu odaya. Ve genelde de kendimde olmadığım zamanlarda olur bu. Bugün ilk defa ayık olarak gireceğim. "
" Senin için bu kadar zorsa açma kapıyı. Yani neredeyse ağlayacaksın Marilyn! Bunu görmek istemiyorum. Seni ağlarken görmek istemiyorum. "
Bir eli hala elimdeyken diğer elini belime koyup kendine çevirdi beni.
" Geçmişimle yüzleşmeye hazır mısın Bayan Jordan. "
Cevap niteliğinde başımı salladım.
"Pekala. " Deyip kapıyı açtı.
Önden girmem için yol açtı. Ne ile karşılaşacağımı bilmediğim için sarsak adımlar atarak girdim içeri. Arkamdan Marilyn'in geldiğini adımlarından anladım.Ve kapının kapanış sesi ile ona döndüm. Karanlık oda bir anda aydınlanınca gözlerimi kapadım.
" Açayım mı Marilyn?! .. Ses ver korkuyorum. "
Seslice gülünce araladım gözlerimi.
" Geçmişime Merhaba de." Diyerek ellerini iki yana açtı.
Kendi etrafımda dönerek odayı inceledim.
" Tüm bunlar..."
"İlk çıkış yaptığım zamandan şimdiye dek grubuma dahil olanların ve benim fotoğraflarım.. Aldığımız ödüller. Konser gecelerinde hayranlarımdan aldığım hediyeler ve daha bir sürü şey. "
Cümlelerini kısa tutuyordu. Sanki anlatacak çok şeyi vardı ama ağlamaktan korkuyor gibiydi.
" Ve sen tüm bunları bu saçma sirket binasının bir odasında mı saklıyorsun? ! Sana inanamıyorum. "
