In het zak gezet?

197 2 1
                                    

*zzzzzzz* *zzzzzzzz*
Met moeite probeerde ik mijn vastgeplakte ogen te openen. ik pakte m'n telefoon en zag dat het 7.00 u was. Ik legde m'n telefoon weg en liet m'n hoofd op mijn lekkere, knusse kussen rusten, wat niet lukte door mijn wekker die bleef aandringen dat ik moest opstaan. Mompelend stapte ik uit bed. Sloffend ging ik naar de badkamer. Ik kleedde me uit en nam een warme douche. Ik droogde mezelf af en probeerde naar mezelf te kijken in de verdampte spiegel.

Ik deed mousse in m'n haar zodat het mooi en glimmend krult. Verder deed ik gewoon mijn kleren aan en liep ik de trap af naar beneden. "Koffie." Daar had ik echt behoefte aan. Ik maakte een lekkere kop vanille koffie en goot het naar binnen met een stukje brood. "Shit, ik moet opschieten! Het is al 7:45. Ik ga snel firdaouse wakker maken, voordat ze te laat komt."

Stilletjes liep ik de trap op en haaste ik me naar de kamer van mijn zusje. "Firdaouse! Firdaouse..!" Fluisterde ik. "Wat moet je Maissa?" Zei ze geiritteerd. "Het is al bijna 8 uur, je moet nu echt opstaan!" "Bijna 8 uur? En je maakt me nu pas wakker?!" Nadat ze wist dat het zo laat was sprong ze uit bed. "Ik heb een kop koffie voor je achtergelaten in de keuken" zei ik om het goed te maken. "Ja,ja het zal wel."

Ik greep mijn Louis Vuitton tas die matchte bij mijn bruine gucci's en liep de deur uit. Ik moest namelijk nog de trein pakken naar Rotterdam west. Daar zit ik op 'Rudolf Steiner college'.

Eenmaal aangekomen om 8.26, haaste ik me nog snel naar mijn kluisje. Ik giste mijn Nederlands schrift eruit en liep naar mijn lokaal. De bel ging op het moment dat ik de deur opende. "Phieuw, net op tijd." Dacht ik.

"Goedemorgen juffrouw El atmari, heeft u enige reden om te laat te zijn?" Natuurlijk, ik had het moeten weten. Mevrouw van Vossel doet altijd wel moeilijk als het om stiptheid gaat. "N-nee eh mevrouw. Ik heb de eerste trein gemist, het spijt me zeer." "Nou goed, deze keer zie ik het door de vingers, maar onthoudt, wie weg is is gezien!" Dat is haar 'gezegde'.
Ik ging zitten naast Dilara en nam mijn Nederlands schrift uit m'n tas. "Weeral blijven liggen in bed?" Fluisterde Dilara naar me. "Nee dit keer lag het aan de koffie." Zei ik grinnikend. "Neem allemaal jullie schrift op pagina 234."

2 uur later
"Eindelijk, pauze!" "Ja man ik heb echt een hekel aan Nederlands, vooral als je leraar mevrouw van Vossel is" zei Dilara zuchtend. "Nou het is voorbij" zei ik opgelucht. "Ik ga even naar mijn kluisje, ik kom zo bij je." Riep Dilara om.

Die avond
Ik lag op mijn bed. Eindelijk het moment waar ik heel de dag naar had verlangd. In slaap vallen. Wat is dat gevoel toch heerlijk, als je thuiskomt na een lange, vermoeide dag en dan gewoon op je bed kunt liggen en naar een andere wereld kunt gaan. Ik sloot m'n ogen halverwege tot ik een mysterieus whatsapp berichtje kreeg van een onbekend nummer. Ik opende het en schrok me dood van wat ik zag.

Het vervolg wordt morgen gepubliceerd liefjesss! Als jullie tips hebben, mogen jullie altijd in de comments achter laten! Love voor jullie!💋

Jij&ik inshaa AllahWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu