When The World Turns Grey

Hoofdstuk 20

Michael POV

Terwijl ik uit de studio een paar noten van een van onze nieuwste nummers "She's Kinda Hot" hoor loop ik even naar buiten om een frisse neus te halen. ik Zucht een aantal kee diep, en loop dan naar de brievenbus op de post te gaan halen. Naast de gebuikelijke post zit er ook een grote dikke bruine envelop in. Met opgetrokken wenkbrouwen kijk ik ernaar. Achteloos maak ik het ding open. Ik trek er een groot wit vel papier uit. Met verschrikte ogen lees ik de achterkant. " Geniet nog maar even van dat secreet zolang jullie dat kunnen, en begin maar alvast achterom te kijken, want vroeg of laat sta ik daar" Ik slik en draai het vel om. Ik schrik zo erg dat ik de foto bijna uit mijn hevig trillende handen laat vallen. Het is een foto van onze Sara in een lege kamer met alleen een vuil matras. Ze ligt op het matras met een grote wond op haar hoofd, in alleen een onderbroekje en met tranen op haar van pijn vertrokken gezicht. Zonder dat ik het doorheb beginnen de tranen over mijn wangen te lopen. Daar ligt mijn kleine meid. Dat is hoe haar leven er uit zag anderhalf jaar terug. En wij wisten nog niet eens dat ze bestond. Ik prop de foto weer in de envelop en loop terug naar de studio waar het inmiddels een grote chaos is. Ashton zit achter de piano een of ander liedje over kaas te zingen terwijl Calum om de benen van Luke hangt, die krampachtig probeert weg te rennen. Maar zodra ze mijn gezicht zien wordt het gelijk muisstil in de ruimte. Alle producenten zijn gelukkig al weg, en Ash kom als eerste mijn kant op. " Mickey, wat is er gebeurt man, je ziet er uit alsof je een spook hebt gezien.." Ik probeer 3 woorden te zeggen maar stort in terwijl ik snikkend begin te huilen en mijn hoofd op Ash zijn schouder leg. Vaderfiguur dat hij is. Hij slaat zijn armen om me heen, terwijl Calum voorzichtig de envelop uit mijn handen trekt omdat hij al door heeft dat het daar iets mee te maken heeft. Met grote ogen leest hij de tekst en bekijkt de foto. Hij slaat een hand voor zijn mind en zucht diep om zichzelf te kalmeren. Zodra ik weer wat rustiger ben bekijken ook Ash en Luke de foto, met de zelfde reactie als gevolg. " Denken ullie dat we hiermee naar Sara moeten gaan?" vraagt Luke met trillende stem. Ashton begint resoluut nee te schudden. " Nee absoluut niet. Ze heeft al zoveel aan haar hoofd, dit kan ze er echt niet bij hebben. we zeggen haar niks. Nog niet. Daar is ze nog niet klaar voor.." Hij krijgt goedkeurende reacties, en zodra we onzelf allemaal weer een beetje onder controle hebben gaan  terug naar binnen.

A/N Jezus eindelijk een update. Sorry dat het zo lang duurde! Ik hoop dat jullie nog interesse hebben in dit verhaal, en er komt snel meer aan!

Eva