Selam :D
Sizden istediğim bir şey var. Zayn ve Thea isminin birleşiminin nasıl olmasını isterdiniz?
Lütfen bu konu hakkında fikrinizi belirtin. :D
------------------------------------------------------------------
İki gün. Evet iki gündür Maliklerin aile evindeydim. Ve eğer Zayn sözünü tutarsa yarın akşam aile evinden ayrılıp Waliyha'yı yolcu ettikten sonra özgür kalacaktım.
Waliyha, Zayn ile çok sık görüşmüyormuş. Bunun nedeni Zayn'in katil olması. Yani Waliyha tabi ki abisinin katil olduğunu bilmiyor, eğer katilseniz aileniz zarar görmesin diye onu sizden oldukça uzak tutarsınız ve ona oldukça az sır verirsiniz. Zayn'de bunu yapıyormuş. Waliyha abisinin yanına geldiğindeyse üç günden fazla asla kalamıyormuş.
Kafamı iki yana sallayıp düşünce aleminden çıktıktan sonra derin bir nefes alıp yorganı üzerime çektim. Şuan saat 00.07 idi. Yani gecenin körü. 'Yarın son gün uyu.' diyen iç sesime hak verdim ve gözlerimi kapattım.
Saate tekrar baktığımda 00.18 idi. Yatakta dönmekten başka bir şey yapmıyordum. Uykum gelmiyordu bir türlü. Yatakta oturur pozisyona geçtim. Saatlerdir göz attığım odaya tekrar göz attım.
Bir anda odamda ki ışığın gitmesi, ağzımdan bir çığlık kopmasına neden oldu. Oda fazla karanlıktı ve benim ise fobim vardı. Kahretsin! Asla karanlık odada kalamazdım. Olmazdı, kafayı yerdim. O sesi tekrar duyardım. O sesi tekrar duyma düşüncesi tekrar bir çığlık atmama neden olurken karanlıktan dolayı göremesem de odamın kapısının hızla açıldığını duydum.
"Siktir! Fobin."
Zayn'in kadifemsi sesi odayı doldursa da adım sesleri hızla odadan uzaklaştı.
'Thea'
O sesi duymamla çığlık atıp üzerimdeki örtüye daha sıkı sarıldım. Karanlıkta kalmak istemiyordum. Bu sesi duymak istemiyordum. Dolan gözlerim hızla gözyaşlarını bırakırken, hıçkırıklarım da buna eklendi.
Sonra odayı küçük kırmızı ve turuncu karışımı bir ışık doldurdu. Zayn mum yakmıştı.
"Sakin ol Thea, o sesi yaratan sensin. Bilinç altında kendince bir şeyler yapıyorsun. Gerçek değil."
Elindeki mum ile bana doğru ilerleyip yana kaymamı işaret etti. Dediğine uyup yatakta hemen yana kaydım. Zayn ise yanıma oturdu. Mumun altındaki tabaka onun düşmesine engel oluyordu. Mumun etrafında olduğumuzdan yatağın bizim olduğumuz kısmı aydınlık olsa da oda yine de karanlık gözüküyordu.
'Hala buradayım.'
Bu sesi bilinç altımda kendimin yarattığını biliyor olsam da nasıl yok edeceğime dair bir fikrim yoktu. Tek bildiğim ne zaman karanlıkta kalıp bu sesi duysam kendime zarar veriyor oluşumdu.
Yine sesi duymam ile tekrar çığlık atıp kollarımı dizlerime doladım ve kafamı da dizlerimin üzerine koyup hıçkırarak ağlamaya devam ettim.
"Lütfen Zayn, o hala burada."
Zayn ne yapabilirdi ki bu durumda? Ayrıca benden nefret eden birisi neden yardım edecekti ki bana? Ama kendisi söylememiş miydi, sinirli olmadığım zamanlar masum olduğunu düşünüyorum diye?
"Elektrikler kesilmiş olmalı. Daha fazla mum getirmemi ister misin?"
Kafamı olumlu anlamda sallasam da yataktan kalkmak üzereyken elini hızla tuttum.
