Echt

Hoofdstuk 4

Ik wil niet naar school gaan maar ik wil ook niet thuis blijven. Ik besluit naar school te gaan. Ik hijs mijn rugzak op mijn schouder en fiets naar school.

'Liv, wat is dat bij jouw oog?' zegt Lola gelijk als ze mij ziet.

'Niks,' mompel ik.

'Het ziet er niet als niks uit,' valt Monique Lola bij.

'Willen jullie het echt weten?' zucht ik. Iedereen knikt.

'Dat lijkt me nogal logisch, hé?' kat Lola.

'Beloof niet te lachen, oké?'

'Tuurlijk,' grijnst Jason.

'Oké, nou,' ik probeer koortsachtig een ontzettend dom verhaal te verzinnen. 'ik liep in de tuin en daar lag mijn penny board en ja, toen struikelde ik daar overheen en ja, toen viel ik op de stenen.'

'Kluns,' grijnst Jason naar me. Ik glimlach zwak terug.

'Maar ik heb nog meer slecht nieuws...'

'Meid, we hebben nog andere dingen te doen, hoor!' zegt Lola verveeld, ze kijkt naar mijn mening iets te veel naar Jason maar dat beeld ik me vast in.

'Ik heb last van mijn knie.'

'Balen, Liv!' zegt Florine meelevend. Ik glimlach kort naar haar.

'Ja, erg vervelend. Zal ik je dragen?' zegt Jason.

'Graag!' zeg ik.

'Oké!' Jason gaat met zijn rug naar me toe staan. 'Spring op uw nobele ros, mijn geliefde jonkvrouw!' Lachend spring ik op zijn rug.

'Autsj,' zeg ik om het geloofwaardig te houden.

'Oh, sorry!'

'Geeft niet,' glimlach ik. Jason begint te rennen en ik klem me stevig aan hem vast.

'Jason!' gil ik lachend. 'Stohop!'

'Jason, hoor je haar niet? Stop!' zegt Lola fel. Ze pakt hem bij zijn schouder. 'Jason stop.' Jason staat stil.

'Nee, je hoeft niet te stoppen hoor,' zeg ik flauwtjes.

'Waarom zeg je dan stop?' zegt Lola alsof ze geen idee heft waarom.

'Is dar verboden dan?' kaats ik terug. Lola opent haar mond maar Jason loopt, dit maal wat rustiger, weg.

'Dank je,' fluister ik in zijn oor.

'Hoe bedoel je?' vraagt hij.

'Dat je wegliep bij dat kreng.'

'Wie bedoel je?' Ik grinnik om zijn domheid.

'Je weet heus wel wie ik bedoel.'

'Nee,' zegt Jason.

'Jawel.'

'Nee.'

'Lola natuurlijk!'

'Wat is er mis met haar dan?' zegt Jason.

'Jeetje, Jason.' Ik laat me van zijn rug glijden. 'Valt het je niet op dan?'

'Wat moet mij opvallen?' Jason draait zich naar me om.

'Dat ze mij haat, jou leuk vindt en ons uit elkaar wil drijven?' val ik uit.

'Hoe kom je daar nou weer bij?' zegt Jason. 'Jij bent de enige voor mij!' Hij pakt mijn hoofd tussen zijn twee grote warme handen. Onze lichamen raken elkaar en ik voel een trilling.