Sevdiğim Çocuk

KAĞAN

Küçükken bir ilkokul aşkım vardı . Aşık olduğumu sandığım , onun için atan bir kalp . İki çift yeşil çimen gözlerine mi aşık oldum bilmiyorum? İlk okulda olsam benimde kendi hayat yolumda acılar çekip iyileştiğim çok zamanım olmuştur . Belki de acılarımın tesellisini aradım . Kağan'da . Bu arada , o aralar kalbimin sahibi , ilkokulluların en yakışıklısı Kağan'dı . İki çift yeşil gözler , rüzgarda uçuşan düz sarı saçlar . . . Platonik bir Kağan meraklısı Burçak . Eymen'le Cansu çok yardımcı olmuştu Kağan'la birlikte olmamız için ama Kağan hiçbir zaman yüz vermedi bana . Anlayabiliyorum onun da korkuları vardı . O zamanlar çok küçüktük . Aynı yaştaydık ama  ben Kağan'ın aksine daha olgun davranıyordum aşk konularında . Ne yaparsak yapalım ikna edemedik Kağan'ı . Bir çok kez ''Gel yanıma Kağan demek istedim. Gel yanıma , tut elimden bidaha hiç bırakma !'' Ama diyemedim işte . . .

Kağan ne kadar yüz vermezse vermesin sanki kader istiyordu beraber olmamızı . Sanki tüm şartlar Kağan'la Burçak'ın birlikte olması için hazırlanmıştı . Ortaokul karmasında aynı sınıfa düştük Kağan'la. Cansu . En yakın arkadaşım . Kağan'la aynı sınıfa düştüğümü öğrendiğimde yemedim içmedim koştum Cansu'ya . Kapıyı açan Esma teyzeye nasıl sarıldıysam Kadın Delimisin yavrum yavaş ol yavaş , diye yakındı . Cansu evdemi Esma teyze dedim "Odasında" deyince nasıl söyleyeyim bodoslama daldım odaya . Cansu'ya haber verince nasıl sevindi anlatamam . İşte Burçak dedi işte tam da ayağımıza geldi fırsat . Bu kez sizi sevgili yapmazsam benim adım da Cansu değil . İnşallah Cansu dedim . İkimizin de gözlerinin içi parlıyordu .  Nasıl da umutluydum o zamanlar . . .