BAKICI

BAKICI-2.

Murat Bey'in kapıdan çıkmasıyla eş zamanlı olarak salon kapısından içeri Meltem girdi.

-"Bundan sonra Arel'in herşeyi ile sen ilgileneceksin. Biliyorsun artık burada yaşaman gerekiyor. Arel'in odasının yanındaki oda senin için hazır. Eğer gece uyanırsa da sen ilgileneceksin."
Evet şartları bayağı bir fazla ama kabul etmeliydim. Kabul etmemem demek dans salonunda çalışmaya devam etmem demek, dans salonunda çalışmaya devam etmem demek sapık müdürün tacirlerine devam etmesi demek. Bir iş de bulmuşken o adamın yanında daha fazla çalışamam. Ve bu kadar dolgun ücretli başka bir iş bulamayacağıma göre bu işi kabul etmem şu an için verebileceğim en doğru karardı.

Düşüncelerime dalıp gitmişken Meltem'in sesiyle kendime geldim.
_"Sana odanı göstereyim beğenmezsen değiştirirsin. Sonra da eşyalarını almaya gidersin. Akşama mutlaka evde olmalısın. Murat Bey akşam seni evde göremezse  gerçekten sinirlenir. Çok özel bir gerekçen olmadıkça gün içinde hangi gerekçeyle dışarı çıkmış olursan ol Murat Bey bir çalışanını akşam evde göremezse yandın demektir. "

Kimdi bu Murat Bey neden bu kadar ciddiydi neden bu kadar katıydı?

...

Akşam olmak üzereydi. Ve ben eşyalarımı yeni odama yerleştiriyordum. Meltem'in yardım teklifini 'Kendim halledebilirim sağol' diyerek reddetmiştim. Meltem iyi bir kıza benziyor sabahtan beri herşeyime yardım ediyor fakat onu daha tanımıyorum.
Arel ise uzun zamandır uyuyordu.
Murat Bey ise henüz eve gelmemişti. Meltem'den öğrendiğim kadarıyla bir şirketi varmış ve genellikle yoğun olurmuş.

...

Eşyalarımı dolabıma yerleştirmiş yeni odamın keyfini çıkarıyordum ki Meltem kapımı tıklatıp yemek için aşağı gelmemi söyledi ve gitti. Arel'i kontrol etmek için odasına girdiğimdeyse uyanmış olduğunu gördüm ve kucağıma aldım. Merdivenlerden yavaşça inerek evin alt katındaki yemek odasına ulaştık. Masada sadece iki sandalye vardı.  Biri Arel'in mama sandalyesiydi onu hemen yerine oturtup ben de yanındaki boş sandalyeye oturdum. 
Murat Bey ise oğluna bakmaktan acizdi. Sanki karşısında oturan oğlu değil de bir başkasıymış gibi kafasını bile kaldırmaya tenezzül etmeden önündeki çorbayı içmeye devam etti.

...

Bu aile ile ilgili aklımda çok soru işareti vardı. Aslında aile olduklarından bile şüpheliyim. Murat Bey'in eşini ne sabah ne de akşam yemeğinde görememiştim. Bu da aklımda dönüp dolaşan Murat Bey'in yalnız bir baba olduğu ile ilgili düşüncelerimi kuvvetlendiriyordu. Onun dışında Murat Bey neden Arel'e oğlu gibi davranmıyordu. Onunla ilgilenmeyi bırak sanki kurtulması gereken bir belaymış gibi davranıyordu. Onu hiç tanımıyordum ama sadece bakışlarına dikkat eden herhangi biri bile bunu hemen anlayabilirdi.

...

Düşüncelerimle boğuşurken uykumun geldiğini farkettim ve son kez Arel'i kontrol edip uyuduğundan emin olduktan sonra kendimi huzurlu ama soru işaretleriyle dolu bir uykunun kollarına bıraktım.

Herkese merhabalar! Ya da iyi geceler demem gerekiyor herhalde. Öncelikle okuyan yorum bırakan ve oy veren herkese teşekkür ederim. Hikayemin ilk bölümünü yaklaşık iki buçuk yıl önce eklemiş ve bir daha da bölüm eklememiştim. Eklemeyi de düşünmüyordum ki son günlerde gelen yorumlar beğeniler bayağı artınca bende bir yazma isteği oluştu ve sonuç olarak buradayım. Şu an için devam etmeyi düşünüyorum. Bu kadar beklediğiniz için üzgünüm aranan ilham bugün geldi😅 Umarım yeni başladığım bu yolculukta oylarınız ve yorumlarınızla beni yalnız bırakmazsınız. İnanın bana okuyan herkesi tek tek tanımayı çok isterim.  Bu yüzden hadi birlikte bir şey yapalım  buraya kadar okuyan herkes yaşını ve yaşadığı ili yorumlara yazsın.

Görüşmek üzere hoşçakalın! 😘